Een gesloten deur. Bij aankomst in het Jan Louwers Stadion blijkt FC Eindhoven helemaal niet te trainen. Maar hadden we niet om twaalf uur met Van den Boomen afgesproken? Paniek dreigt, totdat de middenvelder even later zelf met de sleutel van het stadion komt aanlopen. Wat blijkt: de selectie van FC Eindhoven heeft een dagje vrij, maar Van den Boomen voelt zich allerminst bezwaard even voor een interviewtje naar de club te komen. “Ik woon toch in de buurt”, verklaart hij.
Het is een deur die Van den Boomen goed kent. In het seizoen 2014/15 beleefde de middenvelder in dit stadion een superseizoen, dat hem een transfer naar SC Heerenveen opleverde. Afgelopen zomer keerde hij, twee hectische Eredivisiejaren later, terug. “Het was een beetje als thuiskomen. Het voelde ook meteen vertrouwd. Afgelopen zomer zat ik met één gedachte in mijn hoofd: ik moet echt gaan spelen. Hier had ik daarop geen garantie, maar ik wist dat de kans groot was dat ik een belangrijke speler werd. Dat was belangrijk voor mij, ook om het zelfvertrouwen te krijgen dat ik een tijdje miste.”
Juist dat zelfvertrouwen knakte in de twee Eredivisiejaren van Van den Boomen steeds harder. Op het eerste seizoen, bij sc Heerenveen, kan hij relatief positief terugkijken. 23 wedstrijden in zijn eerste Eredivisiejaar: dat was zo slecht nog niet. Wél was er de hoop dat het daaropvolgende seizoen, op huurbasis bij Willem II, een knaller zou worden. De teleurstelling was groot, toen het tegenovergestelde waarheid bleek te zijn. Van den Boomen verloor in Tilburg snel de concurrentiestrijd op het middenveld en verpieterde het jaar veelal op bank en tribune. “We speelden tegen degradatie en veel trainers vallen dan terug op oudere, ervaren spelers. Erwin van de Looi ook en dat heeft voor de club redelijk goed uitgepakt.”
Van den Boomen: “Dat bracht mij in een moeilijke situatie. Ik had het gevoel dat ik het niveau aankon, maar kreeg de kans niet. Het ging aan mij knagen. Als ik geen vertrouwen krijg, ga ik op zoek naar vertrouwen. Ik ga dingen doen die ik eigenlijk niet zo goed kan. Wilde elke training laten zien dat ik beter was dan anderen. Dat lukt niet, want je moet soms ook simpel spelen. Tegelijkertijd belandde ik ook in een soort zeurmodus. Liep ik met een gevoel rond van: de trainer kijkt alleen maar naar anderen. Ik verloor de moed dat het goed zou komen bij Willem II.”
Via FC Eindhoven probeert Van den Boomen een tweede kans op het hoogste niveau te krijgen. De deuren van het Jan Louwers Stadion als toegangspoort voor een nieuwe stap omhoog. "Ik zou het niet erg vinden hier nog tien jaar te spelen, dat meen ik serieus. Maar ik heb wel ambities. Het zou mooi zijn als FC Eindhoven een mooie transfersom aan mij kan verdienen. En ik hoop zelf ook een stap te kunnen maken. Ik denk dat ik, op een middenveld met een bewaker achter mij en een loper voor mij, belangrijk kan zijn in elke ploeg op het hoogste niveau.”
