Dat moet ook. Alles is hier groen hè”, vertelt Davy Klaassen, breeduit glimlachend, terwijl hij aan de rand van het veld van het Weser Stadion van Werder Bremen staat. Over twee uur begint de training. Het geluid van drie op het veld heen en weer voortgeduwde grasmaaiers doorbreekt de stilte in het nu lege stadion met zo’n 43 duizend zitplaatsen, voornamelijk groene.“Tot dit seizoen had ik hier nog nooit gespeeld. Maar toen ik hier aankwam herinnerde ik me wel een jeugdtoernooi op de trainingsvelden naast het stadion. Met Ajax wonnen we hier de eerste prijs en ik kreeg als aanvoerder de beker van Tim Borowski, toen speler van Werder en Duits international. Op mijn eerste dag kwam ik hem tegen. Hij is assistent-trainer bij het eerste elftal. Dat was wel even grappig. Tim kon zich de prijsuitreiking nog vaag herinneren”, aldus Klaassen.
In juli tekende hij een contract voor vier seizoenen bij Sportverein Werder Bremen, opgericht in 1899 en vier keer kampioen van Duitsland. De laatste titel in de Bundesliga dateert uit 2003. Klaassen werd na zijn komst in Bremen ‘Wunschspieler’ genoemd door algemeen directeur Frank Baumann. Werder betaalde zo’n vijftien miljoen euro voor Klaassen aan Everton. Hij is de duurste aankoop ooit van Die Grün-Weissen, uit de tiende stad van Duitsland, met zo’n half miljoen inwoners, en gelegen aan rivier de Wezer.
IN DE AJAX-ROL
Het was half juli toen Klaassen hoorde van de belangstelling vanuit Bremen. Hij zat in Oostenrijk in een trainingskamp met Everton. Het was toen al duidelijk dat er geen toekomst was op Goodison Park voor de ex-Ajacied. Voor Everton, de Engelse club die hem in de zomer van 2017 voor 27 miljoen euro overnam van Ajax, speelde Klaassen zestien keer, waarvan drie wedstrijden van begin tot eind. “Nee, op basis van mijn prestaties van vorig seizoen heeft Bremen mij vast niet gehaald, haha. Dan hadden hun scouts naast mij op de tribune gezeten tijdens de wedstrijden van Everton. Ze wisten uit mijn tijd bij Ajax al wat ik kon, zeiden ze.”
Wanneer Werder zich meldt, begin je dan via Google te zoeken naar meer informatie over de club?
“Dat is het eerste dat je doet. Je kijkt naar uitslagen van de laatste jaren, die waren niet zo heel goed, en welke spelers er spelen. Ik kon me herinneren dat Eljero Elia hier een paar jaar geleden speelde en ik wist dat Niklas Moisander hier al een tijdje zit. Ik ken hem nog goed van onze jaren bij Ajax en heb hem gebeld over de club. Niklas was erg enthousiast en zei dat Werder een club was die bij mij zou kunnen passen. Hij zei dat er sinds de komst van trainer Florian Kohfeldt in december een positieve vibe is bij de club. Kohfeldt is pas 35 jaar. Hij wordt in Duitsland ook weleens vergeleken met Julian Nagelsmann van Hoffenheim. Allebei jonge trainers met een aanvallende filosofie. Ik had in eerste instantie mijn twijfels over welke club op dit moment de juiste voor mij zou zijn, na zo’n seizoen bij Everton. Een week nadat Werder de interesse kenbaar maakte had ik een gesprek met Kohfeldt, bij mij thuis in Manchester. Hij legde uit wat hij van mij verwachtte en in welke rol ik zou kunnen spelen: voor balans op het middenveld zorgen en met momenten diepgaan en voor het doel komen. Eigenlijk net zoals bij Ajax. Dat sprak mij aan, al besefte ik dat die rol bij Ajax anders zou zijn dan bij Werder. Met Ajax speel je in de Eredivisie vooral op de helft van de tegenstander. Met Bremen is dat anders. Zij spelen minder dominant. De clubs in de Bundesliga zijn meer aan elkaar gewaagd. Maar Werder is ambitieus en wil klimmen in de ranglijst. Hopelijk kan ik daar nu mijn steentje aan bijdragen. Gelukkig ben ik het voetballen niet verleerd in Engeland.”
TELEURSTELLING
Op zaterdag 22 september maakte Klaassen, met rugnummer 30, in de WWK Arena van FC Augsburg zijn eerste doelpunt in de Bundesliga. Een kwartier voor tijd tikte hij de bal in een leeg doel nadat FC Augsburg-keeper Fabian Giefer de bal door zijn benen liet glippen: 2-3. “Het gevoel om van waarde te zijn voor het team had ik gemist. De eerste maanden in Duitsland zijn mij heel goed bevallen. Het leven is sowieso mooier als je elke week speelt. Al vanaf de dag dat ik hier tekende kon ik aan de bak. We speelden ’s avonds een oefenwedstrijd en ik scoorde gelijk. Lekker voor het vertrouwen. We hadden toen drie wedstrijden in vier dagen. Ik had voor mijn transfer vier weken voorbereiding meegemaakt bij Everton, dus ik liep niet met de tong op de grond. Uit data bleek zelfs dat ik van onze selectie de meeste meters liep tijdens onze eerste wedstrijden. Zo hadden al de looptrainingen bij Everton achteraf toch voordelen, haha.”
Je verliet Everton een jaar nadat je voor bijna dertig miljoen euro werd gekocht van Ajax, waarmee je een paar maanden voor jouw transfer nog in de Europa League-finale stond. Wat ging er mis? Je belandde zelfs op de tribune.
“Het is een combinatie van factoren. Voor het spel dat Everton wilde spelen was ik niet goed genoeg. Het heeft met jezelf te maken, met speelstijl en met keuzes van de trainers. Ik merkte vrij snel dat het een lastig verhaal zou worden bij Everton, al voordat Ronald Koeman werd ontslagen. Voordat ik tekende verwachtte ik dat er iets meer voetbal in het team zou zitten, al wist ik ook dat Engels voetbal veel rennen en beuken is. Daar draai ik mijn hand niet voor om, maar ik vind het voetballende aspect ook heel belangrijk. Ik was het spel bij Ajax gewend: altijd de bal in de voet. In Engeland had ik soms het idee dat de ballen steeds over mij heen vlogen. We hadden geen spits die een bal kon vasthouden en waar ik omheen kon bewegen of overheen kon komen. We hadden Romelu Lukaku, maar die vertrok naar Manchester United. Koeman wilde daarna Olivier Giroud als spits halen, maar die transfer ging niet door. Bij de start van het seizoen moesten we direct tegen Manchester City, Manchester United, Tottenham Hotspur en Chelsea. Het draaide voor geen meter. We kwamen in een neerwaartse spiraal terecht, ik kwam ernaast te staan en in november werd Koeman ontslagen.”
Hoe was jouw band met Koeman?
“We hadden een goede band en ik neem hem ook niets kwalijk. Koeman zei wel dat hij teleurgesteld was dat ik niet de rol kon spelen die hij voor ogen had. En ik natuurlijk ook. Ik had het idee om belangrijk te worden bij Everton. Koeman werd erop aangekeken dat ik voor veel geld kwam, maar het niet kon waarmaken. Net als meer aankopen van die zomer. Op de dag van zijn ontslag heb ik nog even met hem gesproken. Later belde hij kort nadat hij bondscoach was geworden. Hij zei dat ik voorlopig niet voor Oranje in aanmerking zou komen, maar dat het perspectief zou veranderen als ik weer zou gaan spelen. Wie weet wanneer Oranje weer komt.”
VERBANNEN
Na het vertrek van Koeman bij Everton kreeg Klaassen van interim-trainer David Unsworth te horen dat hij niet hoefde te rekenen op speeltijd. “Unsworth kwam over van het tweede elftal en vertelde bij de eerste teambespreking dat hij wist met wie hij zou gaan spelen en wie er afvielen. Ik was een afvaller. Ik ben niet het type dat snel de strijd opgeeft en niemand bij Everton kan zeggen dat ik niet mijn best deed, maar het was op bepaalde momenten mentaal zwaar.”
Op welke momenten?
“Na Unsworth kregen we Sam Allardyce als manager. Bij een van zijn eerste trainingen deed ik de warming-up mee met de gehele groep. Daarna kwam een assistent naar mij toe en hij vertelde dat ze een tactische training wilden doen met 23 man. Ik zat daar niet bij en vroeg: wat moet ik doen dan? Vraag maar aan de looptrainer, kreeg ik te horen. Samen met nog een andere jongen ging ik naar de looptrainer en vroeg of hij iets voor ons in gedachten had. Die zei: ‘Je mag het zelf weten’. Eigenlijk wel bizar, maar zo ging dat. Je voelt je dan wel verbannen, ja. Allardyce zei kort na zijn aanstelling dat ik fysiek niet sterk genoeg was voor zijn speelwijze. Hij doelde niet op inhoud en loopvermogen, maar op pure kracht. Daar is zijn spel op ingericht: met grote, sterke jongens. Ik kon er wel tegenin gaan, maar hij zou toch niet naar mij luisteren.”
Hoe ga je daarmee om? Dat je hoort dat je niet meer nodig bent?
“Ik bleef elke dag trainen en heb er niet met de pet naar gegooid. Maar van zo’n uitzichtloze situatie word je een beetje flauw. Samen met teamgenoten, zoals Maarten Stekelenburg, tweede keeper bij Everton, maakte ik ook soms geintjes. Humor is belangrijk, anders blijf je in een negatieve sfeer hangen. Zo kreeg ik in de laatste twee competitiewedstrijden van het seizoen toch wat speeltijd. Er waren namelijk zoveel jongens geblesseerd dat Allardyce echt niet meer om mij heen kon. Toen appte Maarten iets van: kon de trainer niemand vinden bij Everton Onder 12? Met Maarten kreeg ik een goede band. Hij kan goed leven met zijn rol bij Everton en is met zijn gezin ook gelukkig in Engeland. Ik trok ook veel op met Daley Blind. Hij woonde ook in Manchester en kwam bij United in eenzelfde situatie als ik. We konden dus vaak afspreken om te lunchen. Ik had ook tijd om de stad en de omgeving te verkennen. Manchester was mooi, Liverpool trok mij minder. Ik heb het qua leven leuk gehad in Engeland, maar het voetbal was minder. Ik vond het vorig jaar nog een logische keuze: van Ajax naar Everton. Maar je kunt nu vaststellen dat het geen match was. Dat weet je uiteindelijk pas als je de stap hebt gemaakt.”
Zie je jezelf ooit nog een keer in de Premier League spelen?
“Nee, dat denk ik niet. Ik had in de zomer ook niet de intentie om in Engeland naar een nieuwe club te zoeken. Engelse clubs spelen meer kick and rush dan mensen misschien denken als ze tv kijken. De top zes in de Premier League heeft Europese managers en dat zie je terug in de speelstijl, maar veel andere teams, met Engelse managers, spelen vooral lange ballen. Daar ben ik niet voor gemaakt. In Duitsland zit er bij veel clubs meer een idee achter het spel, merk ik. Het tempo in Engeland is hoger, maar in Duitsland wordt beter gevoetbald. Dat komt misschien doordat clubs en trainers in Duitsland minder geld te besteden hebben en creatief moeten zijn in hun werkwijze. In Engeland kopen clubs makkelijker nieuwe spelers als het niet loopt. Er is zoveel geld beschikbaar in de Premier League. Het is een draaideur met spelers die komen en gaan. Er lijkt niet altijd een goed doordacht beleid achter te zitten. Clubs halen een legertje spelers en kijken dan wel wie er slaagt. De rest wordt weer verkocht. Sommigen, zoals ik, voor de helft van de prijs. Je ziet ook spelers van club wisselen voor een prijs waarvan je denkt: hoe kan dat? Transfersommen in Engeland zijn waanzinnig door tv-inkomsten. De Premier League wordt super groot gemaakt door marketing. De hele wereld volgt de competitie: van China tot Amerika. Vorig jaar vlogen we met Everton voor een oefenwedstrijd op en neer naar Tanzania. In Duitsland is de voetbalwereld rustiger en normaler. Dat past beter bij mij, merk ik nu.”
NIEUW GELUK
Heb je voor jouw vertrek bij Everton in juli nog met technisch directeur Marcel Brands gesproken?
“Even kort, na mijn vakantie. Maar voor zijn komst was al besloten dat ik mocht vertrekken. Ik was zeven weken met mijn vriendin naar Amerika en de Turks- en Caicoseilanden. Zolang ben ik nog nooit op vakantie geweest. Daley kwam ook naar Amerika. Dan spraken we soms samen over wat onze nieuwe stap zou worden, maar ook niet elke avond. Ik vind het mooi dat Daley voor Ajax heeft gekozen. Hij is echt een jongen van de club en houdt van Amsterdam. Toen ik met de nieuwe manager Marco Silva sprak zei hij dat verhuren wat hem betreft een optie was, maar ook dat een aantal clubs al naar mij had geïnformeerd, waaronder Bremen. In januari was ik trouwens nog dicht bij een overgang naar Napoli, maar op de laatste dag van de transferperiode trokken ze zich terug. Ze kwamen niet tot een akkoord met Everton en kwamen erachter dat ik niet voor hen speelgerechtigd was in Europa. Het latere verhaal van Allardyce dat het niet afstaan van mijn portretrechten die transfer tegenhield was onzin. Allardyce sprak eigenlijk bijna nooit met mij, maar vaak wel over mij. Ik vond het jammer dat Napoli niet doorging, maar nu ben ik blij dat ik bij Werder Bremen weer het vertrouwen krijg.”
Bevalt het leven in Bremen ook?
“Ja, hoor. Sinds dag één staat iedereen klaar voor mij. Ik kwam op een donderdagavond aan voor de medische check en de volgende ochtend, toen ik mijn contract had getekend, kwam er al iemand met opties voor een huis. De eerste maand zat ik in een hotel en nu hebben mijn vriendin en ik een appartement. We zijn vaak naar de IKEA geweest en hebben heel wat avonden aan allerlei meubels gesleuteld. Ze noemen het de ultieme relatietest, hè? We hebben het doorstaan, haha. In Engeland kregen we een gemeubileerd huis, maar het is fijner als het naar je eigen smaak is. Voor hoe lang we hier wonen weet ik niet, maar voorlopig zitten we hier goed. Bremen is een vrij rustige stad. Ik heb al veel rondgefietst toen het nog lekker weer was. Ik word hier en daar herkend, ook al heb ik vaak een petje op. Door de stad zie je veel groen-witte vlaggetjes. Echt iedereen staat achter de club. Werder is een traditieclub en de sfeer binnen de club is eigenlijk heel familiair. De lijntjes zijn kort en veel mensen zijn begaan en geïnteresseerd. Ik merkte dat ook toen ik hier net twee weken was en de familie van Nouri een interview gaf aan de NOS. Toen besefte ik weer dat Ajax tegen Werder speelde op die middag in Oostenrijk dat Nouri in elkaar zakte, vorig jaar zomer. Veel mensen bij Werder, zoals Niklas en leden van de medische staf, hebben alles van dichtbij meegemaakt. Op hen heeft dat een enorme impact gehad. En op mij ook, ik zag het op tv. We hebben het nog even over Appie gehad. Ik blijf hem herinneren als een geweldige voetballer en mooi mens. Ik weet nog dat hij een dag meeliep met Ajax TV en mij ging interviewen. Geweldig. We hebben echt gelachen toen die beelden werden uitgezonden. Nu kan ik er niet meer naar kijken. Als ik al een foto zie vind ik het heel moeilijk. Ik heb nog geregeld contact met de familie van Appie. Als zij dan over Appie praten denk ik soms: dan maak ik me druk over dat ik op de bank zit. Door zo’n trieste situatie leer je wel te relativeren. En ook echt te genieten van de mooie momenten in het leven. Ik hoop die vanaf nu te gaan beleven bij Werder.”
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
‘IK KAN ECHT GENIETEN VAN DIT AJAX’
Bij Ajax doorliep Davy Klaassen de jeugdopleiding en groeide hij later uit van talent tot aanvoerder. Klaassen werd drie keer landskampioen. Zijn 180ste en laatste wedstrijd bij Ajax was de Europa League-finale tegen Manchester United (0-2) in mei 2017 in Stockholm. Of hij ooit terugkeert in het shirt van Ajax weet Klaassen nog niet. “Dat moet de toekomst uitwijzen. Ik ben ook pas ruim een jaar weg. Als fan volg ik Ajax natuurlijk. Ik heb onlangs nog Ajax-AEK en PSV-Ajax live gekeken. Ik kan echt genieten van dit team. Ze spelen erg attractief. Het aantrekken van Dusan Tadic en Daley Blind was een goede zet, voor extra ervaring. Frenkie de Jong en Hakim Ziyech zijn ook top. Frenkie is zo rustig aan de bal en Hakim is onmisbaar geworden. Ik zie Ajax best tweede worden in de Champions League-groep, achter Bayern München. Of dit Ajax nog sterker is dan het Ajax waarmee we de Europa League-finale haalde weet ik nog niet. Dat zullen ook de resultaten aan het einde van het seizoen moeten uitwijzen. De herinneringen aan dat seizoen worden steeds mooier: die avonden thuis en uit tegen Schalke 04, met die rare goal van Nick Viergever, en Olympique Lyon, die we thuis helemaal dronken speelden, staan mij het meest bij. We hadden vooral na de winterstop echt een vriendenteam. Met Donny van de Beek en Joël Veltman heb ik nog veel contact. Misschien dat ik dit seizoen wat vaker naar Ajax ga. Als ik een beetje gas geef in Duitsland ben ik er binnen drie uurtjes.”
