"We zijn tegen iedereen favoriet." Uit de uitspraken van Bicentini op de vooravond van de loting voor de eliminatie-voorrondes van de Gold Cup bleek bravoure. Ambitieus was hij. Niet gek, met een elftal als dat van Curaçao. De oefenmeester had de beschikking over onder andere Eloy Room, Juninho Bacuna, Jürgen Locadia en Vurnon Anita. "Het maakt mij niet uit tegen wie we spelen. We moeten ze allemaal kunnen winnen."
Onverwachte uitschakeling
Dat bleek niet het geval. Curaçao lootte Saint Kitts & Nevis, nummer 145 van de FIFA Wereldranglijst. De formatie van Bicentini kwam nog op voorsprong, maar verloor uiteindelijk na penalty's en liep daardoor kwalificatie voor de Gold Cup mis. "Na die wedstrijd wilde ik gelijk naar Curaçao vliegen, om met het bestuur en de voorzitter mijn evaluatie te presenteren en door te nemen. Daarnaast had ik actiepunten voor de toekomst opgeschreven. Ik hoefde niet te komen. Een schriftelijke evaluatie was voldoende, dus die stuurde ik op. Twaalf kantjes."
Bicentini in zijn tijd als assistent-trainer van NEC.
Ontslagbelletje
Een reactie bleef uit. Ruim zes weken lang hoorde Bicentini niets vanuit Curaçao. "Natuurlijk is dat apart, maar daar maakte ik me niet druk om. In de tussentijd was ik bezig met analyseren van de afgelopen wedstrijden en de voorbereiding voor de aankomende interlandperiode in september had ik grotendeels al klaar." Totdat op zondag 30 juli, anderhalve maand na de verloren wedstrijd, de telefoon gaat. "De vice president van de Curaçaose voetbalbond FFK belde met het nieuws dat er democratisch besloten was om mijn contract te ontbinden."
Op basis van 'statistieken'
"Ik geloofde mijn oren niet. Dit kwam heel rauw op mijn dak. Totaal onverwacht. Mijn ontslag zou gebaseerd zijn op statistieken." In zijn periode als bondscoach speelde Curaçao vijf wedstrijden, alle vijf gingen ze verloren. De verliespartij tegen Saint Kitts & Nevis was kennelijk de druppel. Maar Bicentini heeft heeft zijn redenen voor de verloren wedstrijden. "Half augustus werd ik aangesteld. Een kleine maand later speelden we onze eerste twee oefenwedstrijden tegen Indonesië, kort na elkaar. Tijdens die interlandperiode had ik niet de beschikking tot mijn volledige spelersmateriaal. Vooral spelers op niveau kregen geen toestemming van hun clubs om mee te reizen, omdat de competities gewoon doorgingen. Niet erg, hierdoor kon ik nieuwe jongens de kans geven en laten debuteren. Daar wist de voetbalbond van af. Het was een test voor de nieuwelingen. Beide wedstrijden gingen verloren, maar ik kreeg nieuwe inzichten over de jongens voor de toekomst."
De derde wedstrijd was tegen Canada. "Die kun je verliezen. Canada is in mijn opzicht bijna wereldtop en is veel verder dan Curaçao. Bovendien kregen we vroeg in de wedstrijd een rode kaart, waardoor het een lastig verhaal werd. Alsnog kregen we veel lof uit het binnen- en buitenland over het vertoonde spel. Ik was dan ook zeker niet ontevreden."
Daarna speelde Curaçao tegen kersvers wereldkampioen Argentinië. Een uitwedstrijd in een uitverkocht Estadio Único Madre de Ciudades, waar 30 duizend Argentijnen in passen. "Daar ga je niet heen om te winnen. Argentinië speelde met hun beste elf: Messi, Martínez, Fernández, Di María, noem ze maar op. De eerste 25 minuten hebben we het heel goed gedaan, totdat Messi de 1-0 scoorde. Daarna ging het hard. Ze liepen voor rust uit tot 5-0, maar in de tweede helft scoorden ze aan het eind van de wedstrijd pas de laatste twee doelpunten middels een penalty. We hebben ons laten zien aan de hele wereld. Bovendien was dit hele goede bagage voor het elftal. Deze wedstrijd stond gelijk aan zes reguliere wedstrijden."
Bicentini met Lionel Scaloni, bondscoach van Argentinië, na de wedstrijd tussen Argentinië en Curaçao.
Contract op lange termijn
"De wedstrijd tegen Saint Kitts & Nevis was natuurlijk teleurstellend. Iedereen zat in zak en as, want deze wedstrijd hadden we kunnen en moeten winnen. Maar goed, dat kan gebeuren. Kop omhoog en doorgaan, zou je zeggen. En al helemaal omdat kwalificatie voor de Gold Cup niet mijn project was. Mijn voorgangers hadden directe kwalificatie voor de Gold Cup op een wedstrijd misgelopen, waardoor ik hun rommel kon opruimen. Via een omweg van twee kwalificatierondes, hadden we nog een kans. Mijn project was die op lange termijn. Daarom had ik ook voor vier jaar getekend. Met als absolute doelstelling: het WK 2026. Dat gaat met pieken en dalen. En vooral in het begin. De keuzes die ik in het afgelopen jaar heb gemaakt, waren met een langetermijnvisie. Zodat we op oorlogssterkte zouden zijn bij aanvang van de kwalificatie voor het WK. Die plannen kunnen de prullenbak in. Een ontslag op basis van de eerste vijf wedstrijden. Het slaat nergens op. Ik tekende een contract voor vier jaar. Om te bouwen, om een langdurig project aan te gaan. Dan is dit een totaal verkeerd meetmoment. Als je op basis van die statistieken iemand ontslaat, dan snap je er niks van. Ze hebben een besluit genomen, zonder mij, of de spelers, ooit te spreken over resultaten, doelstellingen of evaluaties. Helemaal niets."
Bicentini is hoorbaar aangeslagen. "Dit is voor niemand goed, maar helemaal niet voor het Curaçaose voetbal. De spelers hadden na een rumoerige periode eindelijk rust en weer een bekend gezicht voor de groep. Die rust en zekerheid is in een klap weg. Op deze manier neemt de buitenwereld Curaçao niet serieus."
Volgens Bicentini is het laatste woord over zijn ontslag nog niet gezegd. "Ik heb een bestand met tegenargumenten en mijn standpunten gestuurd. Hopelijk heroverwegen ze daardoor het besluit. Ik wil op z'n minst een gesprek met het bestuur, zodat we het erover kunnen hebben. Ik heb zoveel vragen over dit plotselinge besluit; Waarom wilde de FFK mij terug voor een periode van vier jaar? Waarom geen wederzijdse evaluatie? Waarom niet samen bouwen en aan de slag met de geconstateerde verbeterpunten? Waarom plots ontslag zes weken na de laatste wedstrijd? Waar is de voorzitter in dit verhaal? Hij is degene die mij heeft benaderd om terug te komen. Heeft hij al een ander op het oog? De spelers zijn het belangrijkst. Op welke manier zijn zij betrokken in dit besluit? Wat vindt de spelersraad van deze beslissing?"
"Dit is al de tweede keer in drie jaar dat ik zonder pardon, volledig onterecht en op een respectloze manier aan de kant wordt gezet. Ik laat het hier niet zomaar bij zitten en ik strijk niet opnieuw over mijn hart. Er ligt een vierjarige overeenkomst op tafel, welke de bond op een of andere manier met mij zou moeten afhandelen. Ik hoop dat ze dit op een juiste manier doen, zoals beschreven in de overeenkomst, zodat ik geen juridische stappen hoef te ondernemen."
De Curaçaose voetbalbond FFK was niet bereikbaar voor reactie op het verhaal en vragen van Bicentini.
