Bij een groot clubicoon hoort een groot afscheid. Vraag het Dirk Kuyt. De Feyenoorder pur sang maakte zijn club op de allerlaatste speeldag kampioen van de Eredivisie en zal voor altijd worden herinnerd als de man die Feyenoord de titel schonk. Vraag het Sir Alex Furguson. Hoe lekker was het voor hem om met Manchester United in zijn laatste seizoen nog even de Premier League te winnen? Zijn heldenstatus op Old Trafford kon al niet kapot, maar toch was het kampioenschap een laatste onderstreping van zijn klasse. De slagroom op de taart. Hij kon door een wagenwijde voordeur bij de club vertrekken. De club heeft sinds zijn vertrek de top-drie van de Premier League niet meer gehaald.
Het succes
Liefhebbers van dit soort sentiment moeten de laatste jaren van Arsenal met lede ogen aanzien. Arsène Wenger werd op 12 oktober 1996 manager van de club en boekte vooral in zijn eerste decennium veel succes. Hij bouwde met spelers als Thierry Henry, Patrick Vieira en Dennis Bergkamp een meesterploeg, die in 2004 ongeslagen de Premier League zou winnen. Het team, aan wie in de geschiedenisboeken gerefereerd zou worden als The Invincibles, was de ultieme bekroning van het werk van Wenger. Tussen 1998 en 2005 zou de club nooit lager dan tweede eindigen in de Premier League en in 2006 werd de finale van de Champions League behaald. Tegen FC Barcelona werd in de eindstrijd met 2-1 verloren.
Het verval
Na de overstap naar het Emerates Stadium in 2006 – het historische Highbury was te klein geworden voor de club – stokte de prijzenregen rap. De succesgeneratie vertrok geleidelijk uit Noord-London en Wengers plan om een nieuwe te creëren verliep moeizaam. Door heel Europa pikte de Fransman talentjes op, maar door de financiële armslag van concurrenten bleek dit niet goed genoeg om serieus voor de prijzen mee te doen. Arsenal kreeg de reputatie van een subtopper en moest op een gegeven moment zelfs zijn juweeltjes verkopen. De pijnlijkste transfer vond plaats in 2011, toen Premier League-topscoorder Robin van Persie aan rivaal Manchester United werd verkocht. De keuze van Wenger niet mee te gaan in de gekte van de transfermarkt, had het gat met de top enorm gemaakt.
De laatste jaren probeert de manager zich wél wat meer te laten gelden op de transfermarkt, maar op twee FA Cups na worden de glorietijden van weleer vager en vager. Dit seizoen eindigt de club voor eerst onder Wengers bewind buiten de top-vier. De vraag of Arsenal voor een nieuwe wind moet kiezen, wordt al jarenlang rondom het Emerates Stadium gesteld. Tegelijkertijd slaagt Wenger er niet in zijn criticasters de mond te snoeren.
De toekomst
De pers, de supporters, de spelers, niemand lijkt een idee te hebben hoe de bewindvoerders reageren als dit weekend de FA Cup-finale van Chelsea verloren wordt. Zelfs Wenger zelf moet het antwoord schuldig blijven. “Ik weet het niet”, zei hij op een persconferentie. “Of ik bezig ben met een afscheid? Nee, het enige wat ik wil is de volgende wedstrijd winnen. Het gaat niet om mij. Ik wil de beker voor Arsenal winnen.”
De Arsenal-manager heeft zich niet vaak zo onzeker over zijn toekomst uitgesproken. De druk voor de wedstrijd tegen Chelsea is immens. Belachelijk, oordeelt nota bene Sir Alex Ferguson. “Ik denk niet dat Arsenal snel een manager zoals hij zou krijgen. Je kan hem wel ontslaan, maar wie krijg je voor hem in de plaats?”, vroeg hij zich tegenover Sky Sports af. Nieuw betekent niet altijd beter, weet Sir Alex Ferguson als geen ander. Zijn Manchester United is het ultieme voorbeeld.
Gaat het tijdperk-Wenger zijn laatste wedstrijd in?
De klanken van #wengerout stormen heviger en heviger boven het Emerates Stadium. De hashtag is op social media een begrip geworden onder veel supporters van Arsenal. Het feit dat de club zich dit jaar niet wist te kwalificeren voor de Champions League, heeft de druk op trainer Arsené Wenger enorm gemaakt. Wordt de FA Cup-finale tegen Chelsea zijn laatste wedstrijd als coach van The Gunners?