André Bergdølmo over fietsen met Heitinga, Mido’s schaar en golfen met Koeman

De computer heeft hij zojuist uitgezet. Bergdølmo staat nog in zijn kantoor als we hem bellen. Het is even na vier uur ’s middags. De werkdag van de oud-Ajacied, tussen 2000 en 2003 negentig officiële duels en tien doelpunten, zit erop. Iedere dag zit hij om acht uur aan zijn bureau en sluit om vier uur af. Dan rijdt Bergdølmo van Sarpsborg naar zijn woonplaats Fredrikstad, zo’n negentig kilometer ten zuiden van Oslo, zijn geboortestad, en niet ver van de grens met Zweden. De temperatuur is nu nog aangenaam in Zuid-Noorwegen, aldus Bergdølmo. “But winter is coming”, vertelt de Noor lachend.

Sinds april van dit jaar is hij re-integratie coach. “Ik help mensen die lang ziek zijn geweest of om een andere reden lange tijd niet gewerkt hebben om weer aan het werk te gaan. Ik ondersteun hen bij de ontwikkeling van mind and body. Ik heb een aantal cursussen gedaan, maar nooit echt een studie gevolgd. Veel van mijn kennis heb ik opgedaan in mijn carrière. Ik draag mijn experience of life over. Nadat ik in 2008 stopte als speler, ben ik als trainer aan de slag gegaan. Eerst in de jeugdopleiding en later bij clubs in de tweede divisie. Eerst als assistent, daarna als hoofdtrainer. Toen ik bij mijn laatste club werd ontslagen dacht ik na over wat ik nou wilde. Ik was toen ook al werkzaam als analist bij de Noorse tv en part-time hielp ik immigranten in Noorwegen om zich te settelen. Dan moet je denken aan taalhulp en kennis laten maken met de Noorse cultuur. Ik vond het dankbaar werk. Ik leef nu een heel ander leven dan toen ik voetballer was, maar mensen helpen geeft mij heel veel voldoening.”

André Bergdolmo als analist voor de Noorse tv bij een Champions League-wedstrijd van Ajax, rechts van hem Jesper Gronkjaer, eveneens oud-speler van Ajax.

DE KLUSJESMAN
Je speelde voor Rosenborg BK, Ajax Borussia Dortmund, FC Kopenhagen en Strömsgodset en met Noorwegen op EURO2000, kijken mensen dan niet vreemd op als ze met jou te maken krijgen als re-integratiecoach?
“Als mensen dertig jaar of ouder zijn wel. Sommigen vragen: ken ik jou niet ergens van of ze stellen vragen over wat ik als speler heb meegemaakt. Twintigers hebben mij nooit zien spelen. Als ze toch op een of andere manier vernemen dat ik voetballer was komen ze terug en zeggen ze dat ze filmpjes op YouTube hebben gezien. Dan vragen ze: ‘heb jij echt met Zlatan Ibrahimovic gespeeld?’ Haha. Ik zeg dan: nee, hij had de eer om met mij te spelen.”

Hoe ervoer jij de overstap van de voetbalwereld naar het leven met een baan van acht tot vier?
“Normal life bevalt goed. Maar het is niet zo dat ik niet meer in het voetbal terugkeer, wie weet word ik binnenkort weer trainer. In mijn huidige werk kan ik veel van mijn belevenissen in de kleedkamer, op het veld en de sociale aspecten in groepen gebruiken. De voetbalwereld staat vol van testosteron en ego’s. Dat botste soms met mijn karakter. Ik ben een sociaal persoon. Ik kon me goed aanpassen aan mijn omgeving. Je hebt ook jongens die ergens komen en vinden dat de omgeving zich dan moet aanpassen aan hen. Ik weet nog dat ik in 2000 naar Ajax ging en dacht dat ik een mooie, strakke pass in mijn voeten had. Toen begon mijn eerste training en ik dacht: wow, shit. Dit gaat veel te snel voor mij. Ik dacht: ik kan mijn koffers pakken of de strijd aangaan en proberen aan te pikken. Ik ben later uitgegroeid tot basisspeler. In team van Ronald Koeman was ik met mijn ervaring van waarde tussen al die jonge gasten. Ook buiten het veld.”

In welke vorm?
“Nou, ik heb tijdens een trainingskamp in Portugal Johnny Heitinga eens een boete bespaard. Vanuit ons hotel moesten we met de fiets naar het trainingsveld. Met een paar minuten te gaan tot de start van de training zag ik hem langs de kant staan en klooien met zijn ketting. Die kreeg hij er niet meer op. Ik ben gestopt, terwijl andere jongens verder reden en lachten dat Johnny een boete zou krijgen. Ik hielp Johnny en we waren daarna twee minuten te laat op het veld. Koeman vroeg wat er aan de hand was en vond het mooi dat ik Johnny had geholpen. Qua teamwork konden die andere jongens nog wat van mij leren, zei hij toen. Anders was Johnny veel te laat geweest. We kregen beiden geen boete van Koeman. Johnny bedankte me en noemt me sindsdien de Klusjesman.”



DE SCHAAR VAN MIDO
Je behoorde tot het Ajax dat in 2002/03 onder Koeman overwinterde in de Champions League en in de kwartfinales onderuit ging tegen AC Milan. Liggen in dat seizoen jouw mooiste herinneringen bij Ajax?
“Die avond in Milaan heb ik vooral als pijnlijk ervaren. We waren zo dicht bij de halve finale. Ik kwam er een paar minuten voor tijd in om de defensie te versterken. Petri Pasanen en Cristian Chivu kregen de voorkeur in de basis. Na die goal van Tomasson waren we even van de wereld met z’n allen. Later kwam er trots over wat we met al die jonge jongens hadden gepresteerd. Zo wonnen we uit bij Lyon, dat in die tijd al jaren niet meer in eigen huis verloren, en we bleven in die zware tweede groepsfase ongeslagen tegen Arsenal, Valencia en Roma. Ik behoorde met Richard Witschge, Jari Litmanen tot de oudjes. Ik was pas dertig, maar voelde me een opa tussen tieners als Wesley Sneijder, Heitinga en Rafael van der Vaart en begin twintigers als Chivu, Zlatan Ibrahimovic en Mido. Voetballend kon ik ze niet veel bijbrengen, maar op andere gebieden wel.”

Kan je een voorbeeld noemen?
“Ik vond Chivu de beste verdediger met wie ik ooit heb gespeeld, maar het kwam vaak voor dat hij al na een uur spelen last kreeg van kramp in zijn bovenbenen. We lagen toen eens samen op een kamer in een hotel in Noordwijk, waar we vaker zaten voor Europese thuiswedstrijden, en toen heb ik twee kannen water mee naar boven genomen na het ontbijt. Cristian zei: ‘Wat moet ik daar mee?’ Ik zei: ‘Drinken. Je hebt vaak last van kramp, dan moet je goed drinken’. Hij had het verband met voldoende water drinken nooit gelegd. We speelden die avond een wedstrijd en hij kreeg geen kramp. Zo kreeg ik van Cristian de bijnaam: the Waterman. Zo kreeg ik wel wat bijnamen bij Ajax, haha. Ik hielp af en toe ook om brandjes te blussen in de kleedkamer. Zoals toen Mido een schaar naar Zlatan gooide. In het boek van Zlatan zwakte hij dat incident af, maar het was echt heftig. Het was een botsing tussen ego’s. Zlatan had mazzel dat die schaar niet tegen zijn hoofd kwam, anders had het erg slecht kunnen aflopen. Het is nu, vijftien jaar later, mooi om te zien wat voor topcarrières jongens als Sneijder, Van der Vaart, Heitinga, Zlatan, Nigel de Jong en Maxwell hebben gehad. Veel jongens van toen zijn al gestopt en een aantal zit in de herfst van hun carrière. Als ik soms nog beelden van Zlatan of Sneijder zie voel ik me nog ouder dan ik nu al ben, haha. Ik zag een video op Facebook met de eerste goal van Van der Vaart voor Ajax. Ik gaf de assist. Zo heb ik toch een bijdrage geleverd aan zijn mooie carrière, haha.”



VLOEKENDE VAN HALST
Hoe was jouw band met Zlatan?
“We hadden hele interessante gesprekken, één op één. Ik probeerde hem als jonge Zweedse speler, ook een beetje te helpen bij Ajax. Ook omdat het aanvankelijk niet helemaal liep zoals hij en Ajax hoopten. Toen we samenspeelden had ik al wel het idee dat hij tot heel veel in staat was. Dat zagen we al op de training met de meest onwaarschijnlijke acties en goals. Die zagen we later ook op het veld terug. Je merkte wel dat Zlatan anders was wanneer je alleen met hem was of wanneer hij met Van der Meyde en Mido was. Dan waren ze de clowns. Ik zie nu soms video’s van Van der Meyde in zijn auto op YouTube. Ik kan er erg om lachen. He is a real funny guy. Ik denk niet dagelijks aan mijn jaren bij Ajax, maar als we er zo over praten komen veel mooie herinneringen boven.”

Wat was jouw mooiste herinnering aan jouw jaren bij Ajax?
“De kampioenswedstrijd in 2002 tegen NEC in Nijmegen. We speelden in de stromende regen op een modderig veld. Ajax was al een tijdje niet meer kampioen geworden. We begonnen het seizoen met Co Adriaanse als trainer en hij zette Jan van Halst naar het tweede elftal. Halverwege het jaar kwam Ronald Koeman en hij haalde Jan weer bij de selectie. Hij speelde in de kampioenswedstrijd en had een hoofdwond. Daarom droeg hij verband. Het zag er heroïsch uit. Hij rende, sleurde en beukte. We kwamen 0-2 voor en toen zei Jan tegen mij, met een paar minuten te gaan: ‘Godverdomme André, ik word gewoon kampioen’. Hij was in tranen. Jan werd toen voor het eerst landskampioen. Ik vergeet dat moment nooit meer. Net als mijn goal tegen Feyenoord in de ArenA. Ik scoorde uit een penalty na een schwalbe van Nikos Machlas. Ik had voor die wedstrijd dertien vrienden uit Noorwegen laten overkomen. Zij hadden het jaren later meer over die schwalbe gehad dan over mijn doelpunt, haha.”



GOLFEN MET KOEMAN
In de zomer van 2003 vertrok je bij Ajax. Hoe heb je het afscheid ervaren?
“Koeman koos voor andere, jongere verdedigers en dat snapte ik ook wel. Al had ik best langer willen blijven. Ik had het goed naar mijn zin bij Ajax. Koeman was altijd fair and honest. Hij wist altijd goed om te gaan met verschillende karakters en verschillende leeftijden. Ik had een goede band met hem. Ik kan me nog herinneren dat we op een trainingskamp waren in Engeland voor twee oefenduels met Coventry en Nottingham. We zaten in een hotel met een golfbaan. Koeman meldde op de ochtend van een wedstrijddag dat niemand mocht golfen. Na het ontbijt kwam hij naar mij toe en fluisterde: ‘André. Tien uur. Golfbaan.’ Haha. Ik versloeg hem die ochtend en stond diezelfde avond in de basis. Misschien had ik hem moeten laten winnen. Een maand later vertrok ik naar Borussia Dortmund…”

Volg je Ajax nog vanuit Noorwegen?
“Op de Noorse tv komen beelden van de Champions League voorbij, maar niet van de Eredivisie. Ik moet het vooral doen met uitslagen. Ik ken wel alle namen van de spelers. Matthijs de Ligt en Frenkie de Jong zijn nu de toptalenten. Goed dat Ajax met Dusan Tadic, Daley Blind en Klaas-Jan Huntelaar ook ervaring in de selectie heeft. Ik denk dat ze een goede kans maken om net als wij in 2002/03 te overwinteren in de Champions League.”

Ben je nog weleens bij Ajax geweest na jouw carrière?
“De laatste keer dat ik in Amsterdam was toen ik nog werkte voor de Noorse tv. Toen gingen we naar De Toekomst voor een interview met Frank de Boer, hij was toen trainer van Ajax. Als tv-analist was ik bij Champions League-wedstrijden, zoals tegen FC Barcelona een paar jaar geleden. Ik ben later op uitnodiging van Ajax bij wedstrijden tegen Molde en Rosenborg in de Europa League geweest. Veel contact heb ik niet meer met mensen van Ajax. Soms spreek ik David Endt, teammanager van toen, nog. Iedereen heeft nu zijn eigen leven met werk en familie. Ik ben een trotse vader van twee zoons, allebei in de twintig. De een is professioneel danser, die kwaliteiten heeft hij van mijn vrouw hoor, de ander is politieagent. Hij heeft drie kinderen. Bij Ajax was ik al een soort opa en nu ook een echte opa in real life.”