Op het pleintje aan de Floris van Adrichemlaan in Haarlem is het rustig als Kökcü voor de fotograaf een bal in een minidoel knalt. "Hier heb ik vaak gevoetbald. Altijd na school, elk weekend of tijdens vakanties. We speelden partijtjes vier tegen vier. Soms vier tegen drie. Mijn broer Ozan en Mohamed Taabouni van AZ zaten in mijn team. Die vierde jongen kreeg aandacht voor andere zaken en is gestopt. Wie het eerst drie keer scoorde, bleef staan." Hij wijst naar het gat in de kooi. "Daarachter stonden weleens vijf teams te wachten. Dan gingen we maar tot de twee. Als het dan nog te lang duurde, besloten we om niet langer mooi te voetballen. Verliezen wilden we absoluut niet. Vanaf mijn achtste, negende speelden we hier. Eerst twee straten verderop, maar dat veldje is bij de renovatie van de wijk gesloopt."
We zijn in het noordelijkste punt van Schalkwijk. De wijk waar het megatalent van Feyenoord opgroeide en nog steeds woont. "We zijn trots op onze wijk. Daarom maken we ook een S met onze handen als we scoren. Ozan begon daarmee toen hij een doelpunt maakte tegen Ajax. Hun supporters waren boos, omdat ze dachten dat het een C was en hij daarmee een vermoorde supporter (Carlo Picornie, red.) belachelijk maakte. Maar dat had daar absoluut niets mee te maken. Met het S-gebaar loop ik na een doelpunt vaak richting een camera."
Die korte sprint maakte hij het afgelopen jaar vaak. Het was een jaar waarin het ene hoogtepunt het andere in hoog tempo opvolgde. Er verschijnt een korte lach op zijn gezicht, als hij ze opsomt. Zijn dubbele blokjesbeugel ("mag er komende maand uit, dan heb ik hem anderhalf jaar gedragen") geeft zijn gemoedstoestand daarbij nog extra glans. In de UEFA Youth League knalde hij Feyenoord met twee treffers op de slotspeeldag tegen Napoli naar overwintering en via opnieuw twee goals tegen FC Nitra naar de achtste finale. Hij won de KNVB Beker met Onder 19 en in augustus ook de Supercup. Uiteraard scoorde Kökcü. Als klap op de vuurpijl debuteerde hij voor Oranje Onder 19 met een doelpunt tegen Duitsland en mocht hij in januari al op trainingskamp met Feyenoord naar Marbella. "Ik was net enkele dagen zeventien en dan al met de grote jongens mee. Dat deed me goed. Als ik terugkijk, kan ik alleen maar herhalen dat het een prachtig jaar was.
Debuut
Als toetje krulde hij op 27 september ook nog de bal tegen de netten in de KNVB Bekerwedstrijd van het eerste elftal tegen Gemert. “Dat was lekker. Ik wist dat ik het kon.” Het duel gaat de boeken in als zijn officiële debuut. Vorig seizoen behoorde hij al eens tot de selectie tijdens de uitwedstrijd op 18 april tegen Willem II. Feyenoord won met 1-5. "Liep ik plotseling warm met Robin van Persie, een van mijn jeugdidolen. Dat deden we telkens in groepjes van drie of vier. Er was nog een kwartier te gaan. We stonden al voor met 0-3 of 1-4. Dat was een mooi moment geweest om erin te komen. Althans... eerlijk gezegd debuteer ik in de Eredivisie liever in een volle Kuip. Dat voelt echt als een debuut. En niet een reeds besliste wedstrijd ver weg van Rotterdam."
Sinds de voorbereiding van het huidige seizoen is Kökcü officieel selectiespeler. "Ik hoorde dat aan het eind van afgelopen seizoen, zo’n twee weken voor de finale van de KNVB Beker (2 juni, red.). We voerden enkele gesprekken met Martin van Geel (technisch directeur, red.) waarna mijn zaakwaarnemer me belde met het nieuws." Voor de eerste training voelde Kökcü geen extra spanning. "Ik genoot ervan en wilde laten zien dat ik er klaar voor was. In het begin was het aanpoten. Het niveau ligt een stapje hoger. Er loopt meer kwaliteit op het veld waardoor er ook meer wordt gevraagd. Gelukkig wil iedereen me helpen. Dat merkte ik al vanaf de eerste minuut."
Mentors
Robin van Persie fungeert daarbij als mentor. "Tijdens een van de eerste dagen van de voorbereiding schoof hij aan bij onze tafel. De tafel van de jonge spelers. Ik zit daar met Wouter Burger, Lutsharel Geertruida, Achraf El Bouchataoui en Cheick Touré. Van Persie gaf aan dat we met vragen altijd bij hem terecht kunnen. Zowel op voetbalgebied als privé. Prachtig om te horen. Robin probeert ons op allerlei manieren te helpen. Ik denk dat hij daarom nog een jaar extra bij Feyenoord is gebleven. In het begin zat hij vaak bij de staf aan tafel. Op de achtergrond is hij enorm belangrijk voor onze selectie. Ik keek altijd tegen hem op. Van Persie was bij Arsenal een speler van wereldklasse en ook bij Manchester United een internationale topspeler. Nu geeft hij me vaak tips. Dat ik altijd open moet staan, altijd vooruit moet denken, om me heen moet kijken. Ik krijg op mijn donder als ik een balletje breed of achteruit geef. Ik moet telkens aanspeelbaar zijn en mijn medespelers kunnen bedienen. Van Persie denkt met me mee. Maar ook de andere ervaren jongens, zoals Steven Berghuis, Jordy Clasie en Tonny Vilhena, proberen ons te helpen."
Kökcü rijdt dagelijks met Clasie mee naar Rotterdam. "Hij woont ook in Haarlem. Best dichtbij. Voordat Clasie eind juli bij Feyenoord terugkeerde, bracht mijn moeder me altijd naar de club. Vanaf de senioren wordt er niet met busjes gereden." Zijn rijbewijs heeft hij sinds kort op zak. "Maar zelfstandig rijden mag nog niet.” Zijn competitiewedstrijden speelt hij voorlopig op zaterdag in Onder 19. “Wedstrijdritme is belangrijk. Al voelt het vreemd dat ik die jongens de rest van de week helemaal niet zie. Dirk Kuijt is de trainer van Onder 19. Ik hoor van de jongens dat hij erbovenop zit en erg enthousiast is. Ze zijn lovend over hem. Wat ik vind? Ik maak hem alleen mee bij wedstrijden. Die indruk kan ik dan enkel bevestigen."
Kuijt gebruikte de tiener dit seizoen op meerdere posities. "Tegen PSV speelde ik als hangende linksbuiten. Gelukkig mocht ik zwerven, want een echte linksbuiten ben ik niet. Het liefst speel ik op tien. Dan sta ik dichter bij de goal en ben ik sneller in staat om direct gevaarlijk te zijn. Ook al krijg ik op acht of zes meer ballen.” Zijn vrije trap blijft een wapen. “Al mijn hele leven neem ik vrije trappen. Ik moet nu ook vaker in de wedstrijd op doel schieten. Ik oefen best vaak op mijn traptechniek, na de training. Van assistent-trainer Roy Makaay kan ik op dat gebied veel leren. Hij adviseert me over afwerken."
Broer
Orkun Kökcü stond tijdens zijn jeugd lang in de schaduw van zijn broer Ozan, bijna tweeënhalf jaar ouder. Ook Ozan sjouwt al jarenlang het stempel toptalent mee. In 2011 werden de broers, allebei actief voor Stormvogels, opgenomen in de jeugdopleiding van FC Groningen. "Net als Ozan werd ik uitgenodigd voor de talentendagen. Ik was niet opgevallen. Mijn broer wel. Ozan kon direct aansluiten bij de D1. Ik ging elke keer mee en stond dan in mijn eentje op het jeugdcomplex een balletje te trappen. Misschien vonden ze dat sneu, haha. ‘Laten we hem in de D2 opnemen, dan ontwikkelt hij zich ook. Hij komt hier toch al iedere dag.' Vanwege het noordelijke avontuur verhuisde de familie Kökcü van Haarlem naar Groningen. “Het was wennen. Voor een tienjarige een grote stap. Achteraf is het goed geweest dat ik eerst nog een jaar op de basisschool zat. Dat maakte de overgang iets minder groot."
De broers ontwikkelden zich snel. Zo snel, dat Orkun in 2014 werd weggekaapt door Feyenoord. "Ik kreeg een uitnodiging van het district van de KNVB voor de selectiedagen waaruit het nieuwe Oranje Onder 14 werd geformeerd. Een afvalrace met veel spelers door het hele land. Ik overleefde elke ronde. Na een stage in Eindhoven met oefeninterlands tegen Tsjechië en Slowakije werd de selectie definitief bekend. Kwam er een scout van Feyenoord naar mijn vader toe die waarschuwde dat ze een dag later speciaal voor mij kwamen kijken. Maar uitgerekend tijdens die training raakte ik geblesseerd. Balen. Ik had mijn hoop opgegeven, maar een week later riep mijn vader me plotseling bij zich. Hij zei dat Feyenoord geïnteresseerd was. Er was post gekomen. Ik kon het aanvankelijk niet geloven, maar hij gaf me daarna de envelop in handen. We moesten snel iets met Groningen gaan regelen. Ze kregen een vergoeding. Wij keerden terug naar Haarlem. Ons huis daar hadden we aangehouden."
Ozan maakte de overstap twee jaar later ook. "We hebben één keer samengespeeld in Feyenoord Onder 19. Tegen AZ Onder 19, 2-2. Hij als linkeraanvaller in een 3-5-2-systeem. Ik rechts aan de buitenkant. Hoe ik hem op het veld noemde? ‘Abi’, dat betekent ‘broer’. Je oudste broer noem je in onze cultuur niet bij zijn voornaam. Een week later tekende ik trouwens mijn contract", aldus Kökcü, die vastligt tot medio 2020.
Uit elkaar
Broer Ozan verliet Feyenoord in 2017 voor een avontuur bij Bursaspor. De Turken verhuurden hem na de winterstop aan RKC Waalwijk. Omdat Bursaspor gemaakte afspraken niet nakwam, werd zijn contract afgelopen zomer ontbonden. Dit seizoen is de oudste Kökcü in de Turkse Eerste Divisie actief voor Giresunspor. "Helaas was ik nog niet in de gelegenheid om een wedstrijd te gaan kijken. Ik zie ze nu telkens via een livestream. Ons contact is goed, we spreken elkaar dagelijks. Vorig seizoen ben ik best vaak gaan kijken in Waalwijk. Turkije bevalt hem goed, de omstandigheden zijn daar ook uitstekend." De broers worden vaak vergeleken. "Logisch. Hij is niet dezelfde speler als ik. Ozan is een echte vleugelaanvaller. Ook kan hij nog veel beter vrije trappen nemen dan ik. Met Feyenoord Onder 19 stond hij eens 0-2 achter tegen NAC Breda. Met drie rake vrije trappen boog hij de score om naar een 3-2 zege. Hij neemt vrije trappen op een manier zoals ik dat nog niet kan. Met de binnenkant van zijn teen. Dan brengt hij er een zwabber in die voor geen enkele keeper makkelijk is te keren. Ik neem ze meer binnenkant wreef. Dan komt er ook vaak een zwabber in, maar het is geen garantie."
Waar Ozan voorlopig een interlandcarrière heeft opgepakt bij Azerbeidzjan Onder 21, speelt Orkun voor Oranje Onder 19. "Ik heb nog geen definitieve keuze gemaakt. Dat hoeft nu ook niet. Wat het wordt? Dat weet ik nog niet. Turkije heeft me wel benaderd. Maar dat gebeurde pas nadat ik door Nederland was opgeroepen. Niet alleen daarom kies ik voor Oranje. Bij Onder 19 staat er nu een prachtige lichting. Kwalitatief sterker dan Turkije. Een fijne bijkomstigheid is de gemakkelijkere combinatie. Ik hoef niet voor elke interland of trainingsstage in een vliegtuig te stappen."
Familie
Afgelopen zomer vierde hij vijf dagen vakantie in Turkije. "We vlogen naar Istanbul. Vanuit daar reisden we door naar Eskisehir, waar mijn oma woont. Mijn vader komt uit Emirdag, een stadje daar ruim een uur vandaan. Mijn familie in Turkije leeft volop mee met mijn prestaties. Vooral mijn ooms. Mijn moeder is in Nederland geboren en ook van Turkse komaf. Haar familie woont in Engeland, Frankrijk, België en Duitsland." Vader Kökcü was vroeger keeper. "Hij zat in de jeugd van Eskisehirspor en kwam tot de hoogste jeugdteams. Helaas kreeg hij problemen met zijn schouder. Toen moest hij stoppen. Hij komt nu elke wedstrijd kijken. Daarnaast is hij actief in vastgoed. In Groningen bezit hij veel panden. Die verbouwt hij tot appartementen en studentenwoningen, waarna ze worden verhuurd. Mijn vader heeft destijds een contract voor tien jaar gesloten met de gemeente Groningen."
Zijn vader neemt voorlopig nog vaak plaats op de tribune van Varkenoord, het jeugdcomplex van Feyenoord. "Ik heb een plan in mijn hoofd. Eerst wil ik bij Feyenoord in de Eredivisie definitief doorbreken. Ik weet dat ik als eerstejaars A-junior niets kan eisen en dat doe ik dan ook niet. Hopelijk is het later in mijn carrière voor me weggelegd, maar dan wil ik graag naar een buitenlandse topcompetitie. Nu zeg ik Spanje, dan pas Engeland. Daar wordt vaker fysiek gespeeld en is het meer heen en weer geren. Het spel van de Spaanse competitie ligt me beter. In een stadion daar ben ik nog nooit geweest. Maar over mijn toekomst kan ik nu enkel dromen. Ik sta net aan het begin van mijn loopbaan en moet het nog allemaal laten zien. Ik wil me nu vooral concentreren op Feyenoord."
De drie kaders (School, FIFA 19 en Azerbeidzjan) zijn exclusief in ELF Voetbal nummer 11 te lezen. Nog na te bestellen via Magvilla.
