Sinds eind juli woont Poepon in Bolu, een stad met zo'n 85 duizend inwoners in het noordwesten van Turkije. Het is twee tot tweeënhalf uur rijden van Istanbul, vertelt hij vanuit zijn appartement. Poepon is net klaar met trainen. Zijn vriendin en dochter reisden eerst nog op en neer, drie maanden geleden zijn ze bij hem ingetrokken. Een deur verder woont Mitchell te Vrede, een paar straten verderop Anco Janssen. "Er is sinds dit seizoen een Nederlands clubje in Bolu. Dat maakt het allemaal wel iets leuker."
Hoe gaat het met Mitchell? Bij hem werd een paar maanden geleden nog teelbalkanker ontdekt.
"Ja, het gaat goed. Hij is behandeld en traint weer. Mitchell richt zich nu op volgend seizoen. Dan wil hij er weer staan. Onze trainer, Fuat Capa, een Belgische Turk, heeft aangegeven een spitsenduo in ons te zien. Hopelijk wordt Mitchell snel de oude. Dan kunnen we volgend seizoen weer samen spelen."
Gaan jullie veel met elkaar om?
"Jazeker, we doen veel samen. Hij woont hier nu met zijn vriendin en moeder, die hem steunen bij zijn herstel. We gaan geregeld wat eten of even de stad in. Samen met Anco kijken we ook vaak naar de wedstrijden uit de Eredivisie. En Europese wedstrijden. Zoals Lyon-Ajax vanavond. De ontknoping van de titelrace in de Eredivisie kunnen we niet live zien. Dan moeten we zelf aan de bak met Boluspor."
POPULAIR
Jullie maken nog kans op promotie naar de Süper Lig hè? Mede door jouw zestien goals in 31 duels.
"Het zou heel mooi zijn als we kunnen promoveren. Persoonlijk gaat het goed dit seizoen. Volgens mij heb ik nog nooit zoveel goals in een seizoen gemaakt. Wat dat betreft heb ik misschien wel mijn beste vorm te pakken. Ik voel me ook goed hier. Voel me gewaardeerd. Dat merk ik ook als ik in Bolu wandel."
Hoe dan?
"Nou iedereen wil met mij op de foto. De Turken zijn echt helemaal gek van voetbal. Ook in Bolu. In Amsterdam herkennen mensen mij misschien ook, maar dan lopen ze rustig door. Hier komen ze continu naar je toe voor een handtekening of foto. Wat dat betreft vraag ik me af hoe jongens als Wesley Sneijder en Robin van Persie dat in Istanbul doen, met al die fans. Zij kunnen echt nergens over straat of naartoe. Dan snap ik wel dat ze misschien in geblindeerde busjes rondrijden of een restaurant afhuren wanneer ze ergens willen eten. Je zag het ook aan de mensenmassa die naar het vliegveld kwam toen zij voor het eerst in Turkije aankwamen..."
Dat was bij jou waarschijnlijk niet zo druk?
"Haha, nee zeker niet. Ik kon rustig door de douane en vervolgens een taxi pakken. Misschien dat nu meer mensen mij herkennen omdat ik vaak heb gescoord. Zeker in Bolu. Toen ik hier net was moest ik nog internet regelen voor op mijn telefoon. Toen ben ik naar een winkel gegaan, maar ze waren niet echt heel meewerkend. Totdat de collega van de man achter de balie mij herkende als de nieuwe spits van Boluspor. Toen was het binnen een paar minuten gepiept en wilden ze ook direct even op de foto."
CONTRAST
Poepon legt uit dat Bolu een stad is die je qua grootte kunt vergelijken met Doetinchem, waar hij woonde in zijn tijd bij De Graafschap. "Het is een vrij rustige stad in een mooie, bergachtige omgeving. Met mooie meren. Er komen niet veel westerse toeristen. Maar Turken die in eigen land op vakantie willen gaan komen veelal hier. Vergelijk het met Nederlanders die naar Centerparcs of Zeeland gaan voor een paar dagen. Het is een groene, relaxte omgeving. In deze regio is ook een wintersportgebied. Mensen komen hier voor hun rust en gaan wandelen. En er is nog een bioscoop en een mall, haha."
Is het verleidelijk om op vrije dagen naar Istanbul te gaan?
"Ja, zeker toen mijn vriendin en dochter er nog niet waren reed ik er geregeld naartoe. In Istanbul kan ik gratis in een hotel van een van onze clubeigenaren logeren. Ik ben ook al een keer op bezoek geweest bij Fenerbahçe, bij een wedstrijd en op het trainingscomplex. Ik heb af en toe contact met Jeremain Lens. Hij nodigde mij uit. Ik heb toen nog even met Jeremain, Gregory van der Wiel, die ik nog ken van Ajax, en Robin van Persie gesproken. Als je dan op zo'n complex rondloopt kijk je wel even je ogen uit. Die pracht en praal. Alles is daar tot in de puntjes verzorgd. Als je dat vergelijkt met onze faciliteiten…"
Op Google zagen we een foto van jullie stadion. Op z'n zachtst gezegd niet echt een modern stadion.
Een harde lach. "Dan is het contrast met clubs als Fenerbahçe, Besiktas en Galatasaray wel groot. Maar ook bij ons zit wat beweging qua investeringen en verbouwingen. Er liggen ook wat plannen. Het is wel een andere ambiance dan ik ben gewend. De stadions bij andere clubs in de 1. Lig zitten ook niet altijd vol. Het toeschouwersaantal komt niet hoger dan vijf- tot achtduizend. Hoe dat komt weet ik niet. De kaartjes zijn ook niet te duur: tien Lira, zo'n drie euro. Misschien gaan veel mensen in het weekend met hun familie op pad. Wat mijn vriendin en mij trouwens opvalt is dat er geen vrouwen op de tribunes zitten. Ook wanneer je in de stad loopt zie je niet veel vrouwen. Die zitten thuis denk ik."
Het stadion van Boluspor.
DROOM
Waarom heb je eigenlijk voor Boluspor gekozen vorig jaar zomer?
"Ik was transfervrij na mijn periode bij Roda JC en toen klopte Boluspor aan. Trainer Capa kende mij. Hij heeft ook in Nederland gewerkt, onder meer bij MVV. Capa vertelde dat hij de Nederlandse school hier wil doorvoeren. Dat sprak mij wel aan. Het voelt ook wel vertrouwd om hier met hem Nederlands te kunnen praten, hoewel, hij spreekt Vlaams. Maar we kunnen hem heel goed verstaan hoor, haha. Ik ben tot nu toe heel tevreden met mijn keuze. De mensen hier zijn gewoon heel vriendelijk. Ook al zijn ze soms wat enthousiast. Dat zag ik laatst ook bij mijn teamgenoot André Santos, die nog bij Arsenal en Fenerbahçe heeft gespeeld. Hij werd laatst op een vliegveld overspoeld door mensen."
Merk je nog iets van de politieke situatie in het land, ook na het conflict tussen Nederland en Turkije?
"Op tv wel, maar op straat niet. Zeker niet in Bolu. Misschien dat het meer leeft in andere delen van het land, zoals in Istanbul. Ik word bijvoorbeeld niet aangesproken op de incidenten met die minister in Rotterdam. Ik kreeg daarna wel veel appjes en smsjes van mensen in Nederland. Of ik er geen last van had. Het was wel apart om die mislukte staatsgreep mee te maken. Ik sliep toen op de club en lag op mijn kamer toen ik geluiden op de gang hoorde. Mijn teamgenoten keken tv en zochten elkaar op. Ik dacht nog: ben ik er net, wordt het land overgenomen door het leger. Dat was wel een bizarre avond."
Boluspor is jouw derde buitenlandse avontuur. Je hebt voor Willem II, Sparta, De Graafschap, ADO Den Haag, NAC Breda, Valenciennes (Frankrijk), Qarabag (Azerbeidzjan) en Roda JC gespeeld. Wat heb jij nog voor ambities?
"Mijn carrière is niet helemaal verlopen zoals ik had gehoopt toen ik bij Ajax in de jeugd speelde. Maar het is wel een mooi rijtje clubs. Ik ben trots op wat ik heb bereikt. En ik heb het nu ook weer naar mijn zin in Turkije. En wie weet wat er nog komt. Natuurlijk hoop ik nog een stap hogerop te maken. Het is altijd mijn droom geweest om in Engeland te spelen. Al moet je ook realistisch zijn. In de Premier League en ook in het Championship spelen bijna alleen maar internationals. Maar dromen mag altijd."
Rydell Poepon met teamgenoot André Santos, ex-speler van onder meer Arsenal en Fenerbahçe.
Denk maar aan Garry Rodrigues. Hij was eerst postsorteerder bij TNT en speelt nu bij Galatasaray…
"Inderdaad. Ik ken Garry nog van ADO. Hij speelde toen bij ons mee in de voorbereiding, maar werd daarna verhuurd aan FC Dordrecht. Ik snapte er toen niets van, hij was zo goed. Achteraf een inschattingsfoutje van ADO, lijkt me. Maar het verhaal van Garry is zeker inspirerend. Ook al ben ik inmiddels wel bijna dertig jaar. Als ik nog de stap zou kunnen maken naar Besiktas, Fenerbahçe of Galatasaray zou dat natuurlijk geweldig zijn. We zien wel. Dat ik dit seizoen veel scoor helpt wellicht om op de radar te komen bij dat soort clubs. En die clubs hebben wel iets met Nederlanders, hè?"
AJACIED
Poepon volgt zijn oude clubs in Nederland via tv en internet. "Daar heb ik bijna een weekendtaak aan, haha. Ik heb misschien het imago van een clubhopper, maar ik ben bijna nergens voortijdig vertrokken. Achteraf had ik misschien iets meer geduld moeten hebben in mijn tijd bij Ajax. Ik baal er nog altijd van dat ik nooit mijn debuut in het eerste heb kunnen maken. Ook voor mijn familie, die mij graag in de ArenA had zien schitteren. Ik kwam via Zeeburgia in de A1 van Ajax. Ik had naar veel meer clubs kunnen gaan, maar besloot blind voor Ajax te kiezen. Als fan. Later zat ik tegen het eerste aan, maar ik had met Huntelaar, Charisteas en Rosenberg zware concurrenten. Ik kreeg uiteindelijk geen kans. Henk ten Cate vond mij toen geen echte Ajax-spits. Ik werd twee keer verhuurd en besloot daarna te vertrekken. Toch ben en blijf ik een Ajacied, voor altijd. Ik geniet ook echt van hoe ze nu spelen. Ik ben heel benieuwd of ze finale van de Europa League halen. Bosz heeft het team echt een boost gegeven. Eigenlijk wel apart, nu wordt Ajax waarschijnlijk geen kampioen, maar ze spelen wel veel leuker dan in de jaren dat ze wel kampioen werden."
Mis je iets uit Amsterdam of Nederland?
"Nou, alleen dat je nu niet zomaar bij vrienden of familie langs kunt gaan in Amsterdam, dat blijft wel mijn thuisbasis. Je bent hier in Bolu toch meer aan huis gebonden. We gaan wel geregeld uit eten. Ik ben met mijn vriendin al in Istanbul bij het restaurant van Salt Bae geweest. Dat is niet normaal. Ik heb nog nooit zo'n mals stukje vlees gegeten. We zijn ook nog even met hem op de foto geweest. Die man is een grootheid in Turkije. En inmiddels heeft hij restaurants over de hele wereld. Het eten in Turkije is heerlijk. Dat is mij meegevallen. Ik kende de Turkse keuken alleen van de kebab in Nederland, haha. Het enige minpuntje hier is het weer. Het kan hier behoorlijk fris worden tussen de bergen. Bij jullie schijnt de zon hoorde ik, bij ons is de sneeuw net gesmolten. Maar verder hoor je mij niet klagen. Ik zit hier voorlopig goed, zeker hoe het nu gaat. Hopelijk kan ik volgend seizoen weer op bezoek bij Fenerbahçe, maar dan met Boluspor, voor een wedstrijd."
Rydell Poepon met zijn gezin te gast bij de populaire chef Salt Bae, in zijn restaurant in Istanbul.
