Met een nederlaag tegen New York Red Bulls (0-4) in de play-offs van de MLS Cup eindigde deze week het tweede seizoen van Johan Kappelhof bij Chicago Fire. Hij traint nog een paar dagen door in de grootste stad van de staat Illinois en vliegt daarna met zijn vrouw en zoon voor ruim twee maanden terug naar Nederland. Op 23 januari begint de voorbereiding op het nieuwe seizoen in de Major League Soccer.
DUITS UITHANGBORD
Jullie eindigden dit seizoen als derde in de Eastern Conference, achter Toronto FC en New York City FC. Dan is de uitschakeling direct in de eerste ronde van de play-offs vast een grote teleurstelling?
“Ja, we hoopten als underdog ver te komen in de play-offs. Maar we wisten ook dat New York Red Bulls een lastige tegenstander is. We misten een aantal belangrijke spelers door blessures. Bastian Schweinsteiger was ook niet helemaal fit. Hij begon op de bank. Toen hij erin kwam was de wedstrijd al gespeeld. Schweinsteiger is heel belangrijk voor ons geweest. Vorig seizoen werden we laatste in de MLS. Er waren toen nog veel veranderingen binnen de club: nieuwe directie, nieuwe trainer en er waren spelers van wie ze liever afscheid wilden nemen. De komst van Schweinsteiger gaf de club een enorme boost. Samen met onze Hongaarse spits Nemanja Nikolic, die topscorer werd in het reguliere MLS-seizoen, leidde hij ons naar de play-offs. Met hem erbij voelen we ons sterker. Hij geeft de rest van het team vertrouwen. Wanneer Schweinsteiger het veld oploopt zijn tegenstanders ook onder de indruk. Je merkt aan alles dat hij nog steeds een topspeler is, een wereldkampioen. Het lijkt alsof hij een paar extra ogen heeft. En elke bal die je van hem krijgt is op maat en je kunt altijd de bal bij hem kwijt. Schweinsteiger is een open, vriendelijke jongen. En een grappenmaker, dat had ik niet direct achter hem gezocht. Hij is ons uithangbord. Je ziet hem in commercials en op billboards in de stad.”
Je speelt nu twee jaar voor Chicago Fire. Word je inmiddels al herkend in de straten van Chicago?
“In en rond ons stadion, op een half uur van downtown Chicago herkennen mensen mij wel. En daar lopen ook mensen met shirts met mijn naam. Maar ik kan nog altijd rustig door de supermarkt lopen of naar het centrum. Voor de jongens van de Chicago Bulls, de honkballers van de Cubs, ijshockeyers van The Blackhawks en American Footballers van de Chicago Bears is dat lastiger. Basketbal, honkbal, American Football en ijshockey zijn nog altijd veel populairder dan voetbal. Ik ben al een keer naar de Bulls en de Cubs geweest. Een wedstrijd van de Black Hawks en The Bears staat op mijn to-do-list. Je merkt dat sport in Amerika meer entertainment is dan in Europa. Ze gebruiken hier vuurwerk, muziek en andere showelementen om fans te enthousiasmeren. In de MLS zie je dat nu ook steeds meer.”
Johan Kappelhof namens Chicago Fire in duel met Kaká, tot voor kort speler van Orlando City.
THE WINDY CITY
Eigenlijk wist Kappelhof niet zo goed wat hij moest verwachten van een overstap naar een club in de MLS. Het was in de zomer van 2016 toen zijn zaakwaarnemer hem belde: Chicago Fire had interesse. “Toen moest ik met mijn vriendin, inmiddels mijn vrouw, een besluit nemen: het avontuur aangaan en alles achterlaten of in Nederland blijven, waar ik toen voor FC Groningen speelde. Een lastige keuze. Je gaat toch naar de andere kant van wereld, laat familie en vrienden achter. Onze zoon was zeven maanden oud. Ik volgde de MLS totaal niet, had geen idee hoe het niveau zou zijn. Toch besloten we te gaan. We dachten: we kunnen altijd terugkeren als het niets blijkt te zijn. En nu, na anderhalf jaar, kunnen we zeggen dat het zowel sportief als privé een goede keuze is geweest. We hebben geen moment spijt gehad.”
Wat maakt het leven van een profvoetballer in de VS en Chicago aangenaam?
“Chicago is een toffe stad om in te wonen. Veel locaties in de stad herkende ik trouwens van films en tv-series. De ligging aan Lake Michigan is heel mooi. Ze hebben bij het meer kunstmatige strandjes aangelegd. Daar kun je met mooi weer relaxen en barbecueën, met de skyline op de achtergrond. In de zomer loopt de temperatuur hier op tot boven de dertig graden. Dan draaien de airco's hier op volle toeren. Dan moet je niet tussen de wolkenkrabbers lopen. In de winter is het hier door de wind ijskoud. Chicago wordt ook wel Windy City genoemd. De mensen hier zijn vriendelijk en open. Wat mij opvalt aan de Amerikaanse mentaliteit is dat er minder afgunst is naar mensen die succesvol zijn. Er is ook meer respect en bewondering voor sporters. Dan maakt het niet uit bij welke club je speelt. Ook fans van andere clubs vragen gewoon om een handtekening of willen op de foto. De sfeer rond de voetbalwedstrijden is over het algemeen positief. Dat komt ook doordat er vrij veel families in de stadions zitten. Voor veel Amerikanen is een sportwedstrijd een familie-uitje. Ik heb hier geen kwetsende spreekkoren of supportersrellen gezien.”
Zijn er trouwens voetballers die het voorbeeld van een aantal American Footballers, basketballers en honkballers volgen door te knielen tijdens het Amerikaanse volkslied, tegen politiegeweld en president Donald Trump?
“Ook bij ons klinkt voor iedere wedstrijd het volkslied, maar in het voetbal heb ik nog niemand zien knielen. Misschien heeft dat ook met de Europese invloeden te maken. Bij American Football zie je vrijwel alleen Amerikaanse sporters en bij honkbal, ijshockey en basketbal ook meer dan bij clubs in de MLS. Veel jongens komen uit andere landen en houden zich, net als ik, niet enorm bezig met de Amerikaanse politiek. Ik hoor en lees wel het een en ander, ook over Trump. Maar het houdt mij niet echt bezig.”
Johan Kappelhof (staand, tweede van rechts) in het MLS All-Star Team van 2017, met onder meer Bastian Schweinsteiger, Sebastian Giovinco, David Villa en Kaká.
NEDERLANDSE KOST
Je speelt bij Chicago Fire met Michael de Leeuw en John Goossens. Gaan jullie veel met elkaar om?
“Ja, we wonen ook bij elkaar in de buurt. Michael kende ik al van FC Groningen en John uit de jeugd van Ajax. John was hier al toen ik kwam. Michael kwam een half jaar na mij. We zijn goede vrienden geworden. Onze vrouwen kunnen het ook heel goed met elkaar vinden. We gaan regelmatig uit eten. In Chicago heb je veel goede restaurants. Je moet als sporter wel oppassen als je hier uit eten gaat. Je krijgt nooit te weinig eten op je bord. Dat zie je ook aan veel mensen op straat, haha. Op elke hoek van de straat zie je tentjes met burgers, taco’s en burrito’s. Thuis eten we ook gewoon Nederlandse maaltijden. Bloemkool, boerenkool, stamppotten, dat soort eten. We zijn ook gek op pannenkoeken met stroop. Als we weer terug zijn in Nederland gooien we de winkelwagen vol in de Albert Heijn en slaan we een voorraadje aan. Dan kunnen we weer even vooruit met de pakken hagelslag, potten pindakaas en kaas. Amerikaanse kaas is net plastic.”
Hoe zien de komende maanden voor jou eruit, nu jullie seizoen erop zit?
“De eerste maand ga ik relaxen in Nederland en de tweede maand weer sporten met een personal coach. Misschien ga ik met kerst naar Engeland, een paar voetbalwedstrijden kijken. Vorig jaar ben ik met mijn neef bij Daley Blind in Manchester geweest. Hij is, samen met Hyun-Jun Suk, Aras Özbiliz, Danilo, de zoon van Wamberto, en Tommie Overtoom, een van de jongens met wie ik nog weleens contact heb uit mijn tijd bij Ajax en FC Groningen. Ik moet tegen die tijd wel mijn telefoon in de gaten houden. Mijn vrouw is namelijk zwanger van ons tweede kindje en in januari is ze uitgerekend. We krijgen weer een zoon. Het plan is dat zij met de jongens in maart naar Chicago komt. Dat wordt wel even lastig, als ik eerst alleen weg moet en hen moet achterlaten. Tot die tijd wordt het veel Facetimen en Skypen. Dat zijn we al wel gewend met familie en vrienden. Al is het soms lastig plannen door het tijdsverschil van zeven uur. Voor vrienden en familie die mijn wedstrijden willen zien is het vaak nachtwerk."
PREMIER LEAGUE-LIGHT
Hoe zou jij het niveau van de MLS afzetten tegen Europese competities?
“Dat is lastig in te schatten, maar ik denk dat veel Nederlandse teams het tegen Amerikaanse teams lastig krijgen. Het niveau is mij zeker niet tegengevallen. De competitie is onvoorspelbaar. Je ziet het aan ons dit seizoen, maar kijk ook maar naar LA Galaxy. Zij waren vorig seizoen heel sterk en dit jaar zijn ze laatste geworden in de Western Conference. Je hebt in de MLS geen vaste top drie zoals Ajax, Feyenoord en PSV in Nederland. Hier kan een club als NEC of NAC ook zomaar kampioen worden. Ik denk dat de MLS een light-versie is van de Engelse Premier League. Het spel gaat alle kanten op, het tempo is hoog. Nederlandse clubs zijn tactisch verder. Op dat gebied kunnen ze hier stappen zetten.”
Merk je dat voetbal steeds populairder wordt in de VS?
“Ja. Er is steeds meer aandacht in de media. Er staan ook nieuwe clubs in de rij om toe te treden tot de MLS. Zo is onlangs Atlanta United erbij gekomen. Die club heeft een hypermodern stadion met 60 duizend plaatsen, altijd uitverkocht. Ik begreep ook dat Didier Drogba en David Beckham bezig zijn om een club op te zetten of aandeelhouder te worden. Basketbal, American Football, honkbal en ijshockey blijven veel grotere sporten, maar qua groei is er nog veel mogelijk in de MLS. Er is geld zat, maar de clubeigenaren moeten zich wel houden aan de regels van de MLS. Zo is er een salary cap. De clubs hopen in de komende jaren meer spelers uit Europa op jongere leeftijd naar de VS te halen. Zoals Sebastian Giovinco van Toronto. Hij kan echt mee in de top van Europa. Giovinco is veruit de beste speler in de MLS. Frank Lampard, Andrea Pirlo en Steven Gerrard kwamen toen ze al een jaar of 35, 36 waren. Zij konden niet het verschil maken voor hun clubs. In de MLS moet je fit zijn om uit te blinken. En daarbij moet je rekening houden met lange reisdagen en tijds- en hoogteverschillen.”
Marco Asensio en Johan Kappelhof ruilden na de MLS All-Star Game van shirtje.
AMERICAN DREAM
Jij was afgelopen zomer de eerste Nederlander ooit die in een MLS All-Stars Game, tussen de beste spelers uit de MLS en dit jaar Real Madrid, heeft gespeeld. Hoe was dat?
“Een hele bijzondere ervaring. Elk jaar mag het publiek stemmen op welke spelers ze in het All-Stars-team willen zien. Een van de coaches uit de MLS wordt gekozen om het team te leiden en hij mag de selectie aanvullen met spelers naar eigen keuze. Dit jaar was mijn trainer bij Chicago Fire de coach van de All-Stars. Hij besloot mij erbij te halen. Ik heb een helft meegedaan tegen Real. Na afloop heb ik mijn shirtje geruild met Marco Asensio. Ik wist dat hij een Nederlandse achtergrond heeft. We ook even met elkaar gesproken. We waren als All-Stars-selectie vier dagen samen. In die dagen heb ik veel met Jelle van Damme opgetrokken, hij zat ook bij de selectie. Ik zei nog tegen hem dat ik vroeger ballenjongen was bij Ajax toen hij daar met Zlatan, Sneijder en Van der Vaart speelde. Ik weet nog dat ik op een gegeven moment in de kleedkamer zat met David Villa, Kaká en Schweinsteiger en dacht: ik zit hier toch mooi tussen de grote jongens. Je ziet ook dat ze heel gewoon zijn. En toch zijn ze nog fanatiek. Zeker Villa. Hij heeft alles meegemaakt en was heel gedreven aan het trainen voor die All-Stars Game. Misschien omdat we tegen Real Madrid speelde, haha. Het waren bijzondere dagen, met ook commerciële activiteiten, zoals racen in een Audi R8 op een track. Dat pik je dan ook mee. Ik heb na de wedstrijd een beeldje gekregen van de MLS, ter herinnering aan de All-Stars Game. Die wil ik nog een mooi plekje geven in ons huis.”
Zie je jezelf nog voor lange tijd in de VS voetballen en wonen?
“Ik denk het wel. Ik had niet gedacht dat ik ooit hier zou voetballen en dat we het met ons gezin ook zo goed zouden hebben. Mijn droom was altijd om in Engeland te gaan voetballen, maar mijn variant van The American Dream bevalt goed, haha. Veel jongens die ik ken uit de voetbalwereld hebben al een keer geïnformeerd of ik iets voor ze kan betekenen voor een transfer naar de VS. Ik kan iedereen adviseren een keer deze kant op te komen. Het leven is top en het voetbal hier wordt steeds beter.”
