Het moment tijdens hun vakantie op Mallorca in de zomer van 2017 vergeet hij nooit meer. “Met mijn vriendin Salomé liep ik over een sfeervol marktplein. Mijn blik viel op een grijze hond. Een leuk beestje. Zo leuk dat we hem besloten te achtervolgen. We waren nieuwsgierig naar waar hij thuishoorde. De scène leek afkomstig uit een film. De hond liep een fietsenzaak binnen. Wij erachteraan. De eigenaar sprak ons aan. Uit beleefdheid toonde hij interesse en vroeg hoe het ons op het eiland beviel. Zowel mijn vriendin als ik luisterde niet. We keken alleen maar naar de hond. Het bleek een Weimaraner te zijn. Als de tijd rijp was, namen we er ook een.”
Het voornemen wordt drieënhalf jaar later in de praktijk gebracht. “Onze dochter was inmiddels tweeënhalf. Op die leeftijd kunnen kinderen goed overweg met honden en andersom is de kans ook kleiner dat er iets niet goed gaat. We bezochten een fokker in Münster die op 28 januari een nestje met acht puppy’s had verwelkomd. Een leuk gezicht. Acht kleine zwarte beestjes. De fokker vertelde wat hem per puppy was opgevallen qua karakter, maar de keuze bleef lastig. Uiteindelijk kozen we de dikste, haha.”
Toen de Weimaraner pup twee maanden oud was, mochten we hem ophalen. “We gaven hem de naam Cooper. Dezelfde naam als de hond op Mallorca. Waarom ze daar voor die naam kozen, hebben we niet gevraagd. Gelukkig luistert Cooper naar zijn naam. Al is dat nu even minder, omdat hij in de puberteit zit. Hij wil op momenten eigenwijs en nukkig zijn. Daar groeit hij vast overheen. Door zijn scherpe neus is hij ook snel afgeleid. Als hij iets ruikt dat interessant is, gaat hij er direct op af.”
Jachthond
Dat laatste hoort bij het ras. Weimaraners werden oorspronkelijk gefokt voor het opsporen van groot wild, zoals beren, en als jachthond. “Dat wisten we. We proberen het af te leren. Gelukkig hadden zijn ouders al nauwelijks een jachtinstinct meer. Alle puppy’s uit het nest van zijn moeder werden meegenomen naar een jacht. Er werd onder meer geschoten om de reactie van de honden te zien. Zijn moeder was angstig. Kroop ineen. Daardoor heeft Cooper die eigenschap ook minder sterk dan andere honden van hetzelfde ras.”
Weimaraners staan ook bekend als vriendelijk, werkwillig en intelligent. Net als om hun grote uithoudingsvermogen, hun liefde voor water, en als gezinshond voor mensen die een actieve hond zoeken. Al is van dat laatste niet direct iets merkbaar tijdens ons bezoek aan de centrale verdediger van Go Ahead Eagles in Hengelo. Cooper ligt ineengedoken aan de zijkant van zijn reusachtige mand met de rug naar de achtertuin, in een diepe slaap verzonken. “Hij past zich gemakkelijk aan zijn omgeving aan. Is het in huis rustig, dan is hij ook rustig. Is er rumoer, dan wordt hij ook actief. Het is absoluut een familiehond. Mijn dochter Tilda kan alles bij hem doen. Aan zijn oren trekken, zijn poten optillen of hem omhelzen: hij vindt het allemaal goed.” Dat beeld wordt een halfuurtje later bevestigd. “Mijn ouders hadden geen hond. Voor mij is alles nieuw. Mijn vrouw is ermee opgegroeid. Haar buren hadden een hond, waar ze regelmatig kwam.”
Salomé bezoekt met Cooper de hondenschool in Osnabrück. “In het begin kwam de cursusleider in huis. Dan bekeek hij hoe we met de hond omgingen en gaf tips. De vervolgstap was de cursus buiten met andere honden. Dat gaat goed. Cooper ervaart alleen problemen met aan de lijn lopen. Dan komt zijn jachtkarakter toch naar voren. We werken er hard aan en hopen dat hij dat beperkt tot thuis. Zo proberen we in de tuin spulletjes te verstoppen die hij moet vinden. Toen hij een jaar werd, deden we dat binnen. Vanwege een coronabesmetting zat ik in quarantaine. Hadden we in huis allerlei speeltjes verstopt. Nadat hij alles had gevonden, kreeg hij een groot bot als beloning.”
Opvang
Met andere honden omgaan, vindt hij leuk. “Als we hem naar het pension brengen, maakt hij een herkenbaar geluid. Daarmee geeft hij aan dat hij ernaar uitkijkt. In Nederland gaat hij in Raalte naar de hondenopvang. Natuurlijk brengen we hem het liefst zo min mogelijk, maar soms kan het niet anders. Dan breng ik hem voor de training weg en haal ik hem na afloop weer op. Ik kreeg de tip van Justin Bakker, mijn ploeggenoot bij Go Ahead Eagles. Zijn hond zit op dezelfde opvang. Mats Deijl heeft sinds kort een hondje. Die verblijft daar ook.”
Cooper is er vaak in het tweede deel van de week. “Ik heb ook een huis in Osnabrück. Op de maandag en dinsdag zijn mijn vrouw en dochter sowieso daar. Tilda gaat in Osnabrück naar de kleuterschool. Als het mogelijk is, rijd ik dan ook naar Osnabrück. Als het weekend nadert, verblijf ik in Hengelo. Dan komen mijn vrouw en dochter ook. Deventer is anderhalf uur rijden vanuit Osnabrück. Hengelo een uur. Voor mijn rustverhouding is het niet goed als ik dagelijks drie uur in de auto zit.”
Nauber speelt sinds dit seizoen voor Go Ahead Eagles. “Een mooie club met enthousiaste fans. Twee, drie jaar geleden sprak ik al met clubs uit Nederland om mijn carrière te vervolgen. Mijn contract bij MSV Duisburg liep af en ik wilde de mogelijkheden aftasten. Toen kwam alsnog SV Sandhausen en koos ik ervoor om in de 2. Bundesliga te blijven. Nu was ik opnieuw transfervrij. Een mooie kans om eens aan een andere competitie te ruiken, te ervaren hoe daar het voetbal wordt gespeeld en een mooie uitdaging om te laten zien dat ik ook daar mijn waarde kan tonen. Er lagen mogelijkheden in gekke landen. Nu ik een familie heb, is een dergelijk avontuur niet aan mij besteed. Nederland is qua ligging optimaal.”
“Vooraf won ik informatie in. Ik belde met Maël Corboz, met wie ik samenspeelde bij Duisburg en die vorig seizoen bij Go Ahead Eagles actief was. Ik informeerde bij Kwasi Wriedt, toen nog speler van Willem II, en sprak met andere mensen. Unaniem vernam ik positieve reacties over de club en de Eredivisie.” De speelwijze is anders, heeft hij ondervonden. “Het Duitse voetbal is meer robuust. Een bal wordt sneller hoog en hard naar voren geschoten. Dat is in Nederland not done. Jullie gaan uit van techniek, willen meer voetballen. Dat ondervind ik ook bij Go Ahead Eagles. Ik heb niet eerder in een ploeg gespeeld die de bal zo gemakkelijk laat rondgaan.”
Cooper vraagt om aandacht. Zo dadelijk wacht een uitlaatbeurt in het bos. “We hebben drie verschillende routes die we lopen. Die wisselen we af. Dat is ook voor Cooper minder saai. Die in het bos is zijn favoriet. Altijd gaat een tennisbal mee. Hij legt hem voor je neer en dan moet je hem zo hard mogelijk weggooien. Dan sprint hij daar als een razende achteraan. Hier in Hengelo hebben we een kleine achtertuin. De ruimte is beperkt, maar dan nog wil hij dat we voortdurend een tennisbal gooien."
Bundesliga
De centrale verdediger, geboren in Georgsmarienhütte en getogen in Bad Iburg, doorloopt de jeugdopleiding van Bayer Leverkusen. Een periode waarin hij ook deel uitmaakt van de Duitse nationale jeugdselecties (zie kader). “Mijn droom was om in de Bundesliga te spelen. Dat doel heeft elke Duitse voetballer. Die kans is voor slechts weinig jongens weggelegd. Dat wist ik. Het aanbod is groot. Enorm. Toen ik zag dat het bij Leverkusen niet lukte, koos ik voor een andere weg.”
In de zomer van 2012 tekent hij een contract bij Sportfreunde Lotte, een club in opmars. “Ik kwam terecht in een team dat eensgezindheid uitstraalde. Plezier. Iedereen ging goed met elkaar om, we beschikten over een uitstekende technische staf en alles rond het eerste elftal was goed geregeld. Elke training werkten we keihard en dat resulteerde in goede resultaten in het weekend.”
Dat levert in zijn debuutseizoen het kampioenschap van de Regionalliga West (vierde niveau) op. “Maar geen promotie, iets dat nog steeds als onrechtvaardig voelt. We moesten een play-off-duel spelen met RasenBallsport Leipzig, de kampioen van Ost. Uit verloren we met 2-0, thuis wonnen we met dezelfde cijfers, waarna we in de verlenging twee doelpunten incasseerden. Dat was erg zuur. Liefst 86 punten behalen en niet promoveren naar de 3. Liga. Drie jaar later lukte het alsnog. Het seizoen dat daarop volgde, was het beste uit mijn carrière tot dusver.” Als aanvoerder leidt Nauber het kleine Lotte, afkomstig uit een gemeente van veertienduizend inwoners, naar een twaalfde plaats. In de DFB Pokal vormt Borussia Dortmund in de kwartfinale het eindstation. Het bezorgt Nauber een transfer naar MSV Duisburg. Twee jaar later volgt zijn overgang naar SV Sandhausen en weer twee jaar later draagt hij het tenue van Go Ahead Eagles.
“In Duitsland wordt me vaak gevraagd naar het niveau van de Eredivisie. Ajax en PSV zouden probleemloos meedoen in de Bundesliga. De andere clubs wisselen qua sterkte. Ik antwoord vaak dat de Eredivisie een mix is van 1. Bundesliga, 2. Bundesliga en de top van de 3. Liga. Waarom niet meer Duitsers de stap maken, weet ik niet. Sowieso maken weinig Duitsers de stap naar het buitenland. Mario Götze, met wie ik nog samenspeelde (zie kader, red.), en trainer Roger Schmidt zorgen er in ieder geval voor dat de aandacht voor de Eredivisie is gegroeid.”
Taal
Problemen met de taal ondervindt Nauber niet. “Goedemorgen. Eet smakelijk”, antwoordt hij in vloeiend Nederlands. “De voetbaltermen kan ik ook zo opsommen. Als iemand Nederlands spreekt, versta ik het. Ik zie veel voetbal op ESPN, het commentaar kan ik uitstekend volgen. Met elke speler op de club kan ik zonder problemen communiceren. Duits, Nederlands, Engels: het ligt eraan wie er tegenover me staat.”
Het doel dit seizoen is duidelijk. “Zo snel mogelijk handhaven”, antwoordt hij direct. “Dan hebben we het uitstekend gedaan. Ik geniet van dit seizoen. Van deze nieuwe omgeving. Mijn vrouw staat volledig achter me. Ze is ook bij mijn vorige transfers meeverhuisd. Als zij niet naar Nederland had gewild, had ik het niet gedaan. Of ze van voetbal houdt? Ze is helemaal voetbalgek, zit ook bij elke wedstrijd van me op de tribune. Dat horen de mensen om haar heen vast en zeker. Ze leeft altijd flink mee. Ik ben blij dat ik de mogelijkheid heb gekregen de Eredivisie mee te maken. Ik heb het goed naar mijn zin.” Iets dat ook geldt voor Cooper, die opnieuw in een diepe slaap is verzonken. “Meer hoef ik toch niet te zeggen?”
