Reflecterend op zijn seizoen komt Sirvania tot de conclusie dat het een jaargang was van uitersten. Het begint allemaal zo mooi met een basisplek, maar na een aantal mindere weken komt hij op de bank terecht. Maar Sirvania herstelt zich sterk na de winterstop, waardoor hij het seizoen met een positief gevoel zal afsluiten. “Ik heb een wisselvallig seizoen gehad. Ik begon goed, maar toen ging het een periode minder. Ik was het eens met de beslissing dat ik wissel werd gezet, want mijn concurrent deed het simpelweg beter. In de tweede seizoenshelft heb ik echter de stijgende lijn te pakken en daar ben ik zeer tevreden mee.”
Feest
Centrumverdediger
Sirvania is nuchter genoeg om te beseffen dat hij nog de leeftijd heeft om wisselvallig te kunnen presteren. Er is alleen nog een oorzaak dat hij na de winterstop beter is gaan voetballen. “Ik heb in die moeilijke periode wel gezeten met de trainers, maar we konden niet tot de conclusie komen waarom het minder ging. Maar na de winterstop speel ik in het centrum van de verdediging en niet meer op de linksachter positie. Daar heb ik meer rust gevonden en ik voel me over het algemeen fijner in het centrum. Er blijven echter punten voor verbetering vatbaar, zoals het lef tonen in de opbouw en mijn duelkracht.”
Met zijn bijna twintig jaar heeft Sirvania nog een hele voetbaltoekomst voor zich. Profclubs kijken meer en meer naar de talentenvijver van de Tweede Divisie en die profwereld heeft Sirvania ook in zijn achterhoofd. “Ik ben nog jong, dus ik heb best veel nagedacht over de vraag wat ik wil. Ga ik het profvoetbal nastreven of blijf ik in de Tweede Divisie? Voor nu heb ik sowieso nog een contract voor een jaar bij De Treffers en hoop ik me te ontwikkelen in de Tweede Divisie. Maar als ik die stap zou kunnen maken, dan wil ik het avontuur wel aangaan. In het verleden waren er meerdere clubs die interesse toonden, maar de voorbije periode heb ik niets meer gehoord.”
Stap vooruit
Sirvania begint op zijn vijfde met voetbal bij de amateurclub uit zijn nabije omgeving: SV Hatert uit Nijmegen. Opa en vader Sirvania hebben ook gevoetbald, maar weten het nooit tot een heel hoog niveau te schoppen. “Maar ik kom dus wel uit een echte voetbalfamilie. Na drie jaar Hatert ben ik naar de amateurs van NEC gegaan. Na een seizoen werd ik al doorgeschoven naar de voetbalschool, waar ik in totaal zeven jaar heb gezeten. Tot ik weg moest als eerstejaars B-junior. Ik was een klassiek twijfelgeval. Voor mij was het gelukkig niet moeilijk om de draad weer op te pakken, want het was niet zo dat mijn droom instortte. Ik was eigenlijk wel toe aan nieuwe gezichten om me heen.”
In duel met Justin Kluivert
Die vindt Sirvania bij De Treffers, waar hij na een halfjaar in de jeugd al wordt doorgeschoven naar de eerste selectie. “Aan het begin voelde het misschien als een stap terug voor me, maar achteraf is het een hele goede keuze gebleken. Zelfs een stap vooruit. Anders had ik nu met het tweede van NEC waarschijnlijk in een Jong-competitie gespeeld op maandagavond. Dan kun je beter meer dan zestig wedstrijden in de Tweede Divisie achter je naam hebben staan.”
Een extra bijkomstigheid van voetballen in de Tweede Divisie is dat de bondscoach van Curaçao, Remko Bicentini, de verrichtingen van de Curaçaose spelers nauwlettend in de gaten houdt. Sirvania heeft desondanks nog nooit iets gehoord van hem of een andere vertegenwoordiger van de bond. “Het speelt natuurlijk wel in mijn hoofd, want andere jongens uit de Tweede Divisie hebben wel al voor Curaçao gespeeld. Ik zou er onwijs trots op zijn, maar het is nu niet aan de orde. Mijn vader komt van Curaçao en er woont nog steeds familie van me. Voetbal leeft bij mijn familie misschien iets minder, maar over het algemeen is de nationale ploeg erg populair op het eiland.”
