We schrijven 14 mei 1995 als Alan Shearer niet een maar twee armen de lucht insteekt en nog harder brult dan normaal bij een doelpunt. Het hoofd is ditmaal achterover gebogen en zijn ogen zien hoe de kampioensbeker van de Premier League stevig tussen zijn handen zit geklemd. De spits kan het nauwelijks geloven dat hij op 25-jarige leeftijd eindelijk zijn eerste hoofdprijs te pakken heeft.
Record
Bijna is het alsnog mis gegaan. Met Blackburn Rovers heeft hij zojuist met 2-1 van Liverpool verloren, maar omdat Manchester United op de slotdag ook punten morst bij West Ham United (1-1) is het onmogelijke gebeurd. Het provincieclubje uit Noord-Oost Engeland is na 71 jaar weer eens de beste van Engeland. Die glorie straalt vooral af op de goalgetter, die met 34 goals een leeuwenaandeel in de titel heeft. Zijn ongekende seizoenproductie is een Premier League-record dat hij tot op de dag van vandaag deelt met Andy Cole, de voormalige spits van Man. U.
Anno 2015 koestert Shearer het kampioenschap nog steeds. Het zou zijn enige hoofdprijs worden in een 18-jarige loopbaan, die hem vooral langs de zogenaamde kleintjes voert. Van zijn vader Alan, een hardwerkende metaalbewerker, leert hij dat niet poen, maar het gevoel bij clubkeuzes voorop moet staan. Daarom voetbalt hij als jonkie voor Southampton en niet voor Newcastle United, de club uit zijn thuisstad. Shearer is er van overtuigd dat de opleiding van The Saints het beste voor zijn carrière is. The Magpies zien met lede ogen toe hoe de spits kort na zijn debuut in 1988 al de headlines haalt met een hattrick tegen Arsenal.
Topscorertitels
In de zomer van 1992 trekt Manchester United aan hem. Shearer heeft dan net zijn debuut gemaakt voor de nationale Engelse ploeg, uiteraard met een goal. Tegen alle verwachtingen in kiest hij echter voor Blackburn Rovers, dat een Brits transferrecord voor hem breekt met een som van vier miljoen euro. Na die ene landstitel, twee opeenvolgende topscorertitels van de Premier League en het meeste aantal goals op het EK van die zomer in Engeland wagen The Red Devils in 1996 weer een poging.
De deal is nagenoeg rond als Newcastle United-manager Kevin Keegan zich nog meldt. Hij overtuigt Shearer ervan dat hij in zijn carrière absoluut een keer voor de club uit zijn geboortestad moet hebben gespeeld. Ditmaal breekt Shearer het wereldtransferrecord. Met zijn overgang is een bedrag van 17,5 miljoen euro gemoeid.
Bergafwaarts
Met 25 goals eindigt Shearer in zijn eerste jaar op St. James' Park weer als topscorer van Engeland. Voor derde keer op rij! Maar genoeg voor een nieuwe titel is het net niet. Ook het seizoen erna eindigen The Magpies met een ontketende Shearer als runner-up. Daarna gaat het bergafwaarts met Newcastle en raakt nieuw eremetaal steeds verder uit zicht. Voor Shearer geen reden om de club van zijn hart te verlaten.
Tot 17 april 2006 blijft hij actief in de mijnstad. Die dag komt er op 34-jarige leeftijd een abrupt einde aan zijn van goals doorspekte loopbaan. Uitgerekend in de derby met Sunderland raakt zijn knie onherstelbaar beschadigd. Zijn totaalproductie blijft daardoor staan op 260 goals in de Premier League. Ook dat is tot op heden nog steeds een record.
